بررسي سمبوليسم عرفاني و اجتماعي در اشعار تقي پورنامداريان

Mystical and Social Symbolism in Taqi Pournamdarian's Poetry

پورنامداريان از منتقدان و پژوهشگران برجستة جامعة ادبي كشور به حساب مي آيد كه جنبة شاعري وي كمتر مورد توجه واقع شده است. وي تحت تأثير افكار نيما و پيروان او، همچنين مطالعات و پژوهش هاي خود در زمينة عرفان و داستان هاي رمزي آن، در اشعارش گرايش خاصي به بيان رمزي و سمبوليك دارد. بسياري از اين رمزها و نمادها را ميتوان در دو حوزة غالب عرفاني و اجتماعي يا حماسي جاي داد. با توجه به همين مطلب، اين جستار كوشيده است تا سمبوليسم عرفاني و اجتماعي موجود در شعر پورنامداريان را با توجه به زمينه هاي مطالعات عرفاني شاعر و پژوهش هاي دقيق او در اين زمينه و همچنين شرايط سياسي و اجتماعي حاكم در زمان سرايش آثارش، مورد تحليل و بررسي قرار دهد. نتايج نشان مي دهد كه مطالعات و تأملات شاعر در زمينة عرفان و دقت و تفكر در احوالات عارفان، در خلق سمبل هاي عرفاني اشعارش بسيار مؤثر بوده است. همچنين نتايج بيانگر اين است كه شاعر بنابر شرايط خاص سياسي و اجتماعي دوران شاهنشاهي و استبداد حاكم بر آن، به ناچار به زبان سمبوليك روي آورده است و با بياني نمادين، جامعة بحرانزده عصر خويش را به تصوير كشيده است

Pouranamardian is one of the prominent critics and scholars of Iranian literary society, whose poetic aspect has been underestimated. Indeed, under the influence of Nima and his followers, like Shamloo, as well as his own studies on mysticism and symbolic stories, Pouranamardian has a particular tendency to symbolic expression in his poems. Many of these symbols can be placed in the domains of mystical symbols and social or epic ones. The present article tries to study the mystical and social symbolism in the poems of Pournamdarian, considering the context of his detailed research in this field as well as the political and social conditions prevailing at the time of composing his poems. The methodology of the research is based on content analysis; it contains an introduction about symbolism and biography of Pournamdarian. Then, his poetry book, Rahrovan Bi-Bargh (Leafless followers) and the mystical and social symbols in his poems are analyzed and discussed. The results show that the poet's studies on mysticism and thinking about Muslim mystics have been very effective in creating the mystical symbols of his poems. Also, the results show that due to the specific political and social circumstances of the era of the imperial regime and the ruling tyranny (the second Pahlavi era), Pournamdarian turns inevitably to symbolism, and he portrays the crisis-ridden society of his age with a symbolic expression.