اخلاق پژوهش

اخلاق مسئله اول و فراگير جامعه انساني است. سعادت انسان ها، محصول يك اخلاق كامل و خوب است. مهمترين دغدغه پيامبران، اولياي الهي، حكيمان و فلاسفه، زيست اخلاقي انسان است. اخلاق به موازات تحول در چرخه تفكر و دستاوردهاي علمي بشر، با چالش هاي تازهاي مواجه مي شود. نوشتار پيش رو، حاصل يك نشست علمي است كه استاد دكتر احد فرامرز قراملكي بحثِ اخلاقي مرتبط با مديريت پژوهش را در جمع صميمي دوستان پژوهشگر بنياد پژوهش هاي اسلامي در تالار شيخ طوسي بنياد، مطرح كرده است. تاكيد نخستِ ايشان در اين نشست، بر نقش انگاره و ذهنيتي است كه نسبت به اخلاق، به ويژه اخلاق در پژوهش وجود دارد و اين انگاره در واقع نو ع مواجهه ما را با مسائل اخلاقي و همچنين اثربخشي آن تعيين مي كند. نكته بر آمده از مهم بودن مقوله اخلاق، مرجح بودن برخورد اخلاقي با بد اخلاقي هاي اجتماعي است كه در اين خصوص پژوهش هاي كاربردي، مي توانند كارگشايي كنند و برخورد قانوني را (كه چه بسا آسيب پذير باشند) به تاخير بيندازند و جامعه از طريق اخلاق كه ماندگار است، به اهداف خود برسد.