پديد آورندگان :
جوان دوست قره باغ، فريد دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پزشكي , خلخالي، حميدرضا مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه - دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پزشكي , تقي زاده افشاري، علي مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه - دانشگاه علوم پزشكي اروميه , نوروززاده، جعفر مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه - دانشگاه علوم پزشكي اروميه
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: عملكرد تأخيري كليه (DGF; Delayed graft function) يكي از چالش هاي موجود درزمينه‌ي پيوند كليه مي باشد. وقوع DGF منجر به كاهش بقاي يك‌ساله و پنج‌ساله گرافت مي شود. كاهش بروز DGF از بار تحميلي بر سيستم بهداشت كاسته و منجر به بهبود كيفيت زندگي گيرنده هاي پيوند ميشود. با وجود اينكه تاكنون بيش از 2000 پيوند كليه در مركز پيوند اروميه انجام شده است ولي تاكنون بروز DGF و عوامل خطر مربوط به آن گزارش نشده است. اين مطالعه با هدف تعيين بروز DGF و عوامل خطر مربوط به آن در مركز پيوند بيمارستان امام خميني اروميه اجرا شد.
مواد و روش كار: در اين مطالعه آينده نگر 39 نفر از افراد پيوند شده در بازه ي زماني 8 ماهه وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافيك بيمار اعم از شاخص توده ي بدني، سن، جنس، نوع اهداكننده، مدت‌زمان ايسكمي سرد و گرم از پايگاه اطلاعاتي پيوند استخراج گرديد. كراتينين، نيتروژن اوره سرم به ترتيب به روش ژافه و اوره آز اندازه گيري شد. بيماران بر اساس نياز به دياليز در هفته ي اول بعد از پيوند به دو دسته شامل DGF (مراجعه به دياليز) و none-DGF تقسيم شدند. براي ارزيابي تفاوت‌هاي كمي بدون توزيع نرمال و با توزيع نرمال بين دو گروه مورد مطالعه به ترتيب از آزمونهاي من-ويتني يو و independent T-test و براي مقايسه‌ي داده‌هاي كيفي بين دو گروه از Fisher’s exact test استفاده شد. براي بررسي توانايي پيشگويي كنندگي متغيرهاي كمي متفاوت بين دو گروه مورد مطالعه، آناليز ROC (receiver operating characteristic) صورت گرفت.
يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار سن گيرندگان كليه 13/2±41/6 سال بود (بازه ي سني 14 تا 69 سال). توزيع تعداد گيرنده هاي مرد و زن به ترتيب برابر 21 (53/8درصد) و 18 (46/2 درصد) نفر بود. پنج نفر (12/8درصد(داراي DGF شدند. متغيرهاي سن، جنس گيرنده و اهداكننده، سمت كليه ي پيوندي، سابقه ي فشارخون، شاخص توده ي بدني (BMI)، ايسكمي سرد و گرم، كراتينين و نيتروژن اوره خون (BUN) و ميانگين برونده ادراري در روز قبل از پيوند كليه بين دو گروه مورد مطالعه از نظر آماري تفاوت معني‌داري را نداشتند. ميزان برودن ده ادراري در روز اول بعد از پيوند در گروه DGF نسبت به گروه none-DGF كم‌تر بود (0/021 =P). مساحت زير منحني، نقطه ي برش، حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري منفي و مثبت براي برونده ادراري روز اول پيوند به ترتيب برابر 0/82، 9650 ميلي‌ليتر، 80 درصد، 73/5درصد، 73/5، 80 درصد بود.
بحث و نتيجه‌گيري:: يافته هاي اين مطالعه حاكي از آن است كه بروز عملكرد تأخيري در مركز پيوند كليه در بين گيرنده هاي پيوند از اهداكننده هاي زنده و در بين كل گيرندگان پيوند (زنده+ غيرزنده) به ترتيب برابر 8/6 درصد و 12/8درصد بود كه در محدوده ي گزارش‌شده توسط ساير مطالعات قرار ميگيرد. علاوه به راين، مطالعه ي حاضر نشان داد ميزان برون ده ادراري در 24 ساعت اوليه ي بعد از پيوند مي تواند شاخص پيشگويي مناسبي براي DGF باشد. مطالعات بيشتر با حجم نمونه ي بيشتر براي به دست آوردن تصويري بهتر از بروز DGF و عوامل خطر مرتبط با آن ضروري است.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Delayed graft function (DGF) is an important challenge in the field of kidney
transplantation. Occurrence of DGF is associated with low 1st-and 5thyear graft survival rate. Reducing
the incidence of DGF minimizes financial burden on the health care system and improves the quality of
life for organ recipients. Although over 2000 transplantations have been performed in Imam Khamenei
Kidney Transplantation Unit (IKU), no information is available on the incidence of DGF and its
associated risk factors. Thus, this study was conducted to evaluate the incidence of DGF and its
associated risk factors in IKU.
Materials & Methods: In this prospective study, kidney recipients (KRs; n=39) were enrolled.
Demographic information including body mass index (BMI), age, gender, type of donor (living donor
or brain death donor), warm and cold ischemia times and urine output (UO) were extracted from IKU
database. Serum creatinine and (sCr) blood urea nitrogen (BUN) were measured using Jaffe and urease
methods, respectively. Recipients were divided into two groups according to operative outcomes
including DGF and none-DGF. DGF was defined as the requirement for dialysis within first week after
transplantation. Mann-Whitney U and independent T-test were used for evaluation of any difference
between two studied groups. Fisher's exact test was employed for the analysis of categorical variables.
Evaluation of the diagnostic and predictive values was performed using receiver operating characteristic
(ROC) analysis.
Results: The mean age of the KRs was 41.6±13.2 years (Range: 14-69). Distribution of male and female
were 21 (53.8%) and 18 (46.1%). Overall, the incidence of DGF was 12.8% (5 out of 39). Age, gender
of donor and recipients, side of transplanted kidney, history of blood pressure, BMI, warm and cold
ischemia, sCr and BUN and UO were not different between the two studied groups. In the DGF group,
UO at 24 hrs after operation was found to be lower than that of the none-DGF group (P=0.021). Area
under curve (AUC), cut-off point, sensitivity, specificity, negative and positive predictive value for UO
were 0.82, 9650 ml, 73.5%, 73.5% and 80%, respectively.
Conclusions: This study reveals that the incidence of DGF in kidney recipients from living donors was
8.6% whilst that for combined living donors and brain death donors was 12.8% which are were in good
agreement with those reported elsewhere. In addition, we report that UO at 24 hrs after transplantation
was a predictor of DGF. Further studies with larger sample size are deemed necessary to obtain a better
picture of the incidence of DGF and its associated risk factors in IKU.
