شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر اجراي استراتژي‌هاي سازماني در سازمان‌هاي ورزشي دولتي ايران

Recognizing and prioritizing the effective factors on organizational strategy implementation in Iranian governmental sport organizations

هدف: در اين مقاله تلاش شده است در مرحله نخست عوامل مؤثر بر اجراي استراتژي‌هاي سازماني در سازمان‌هاي ورزشي دولتي ايران شناسايي گردد و در مرحله بعدي اين عوامل به جهت اقدامات لازم براي اجراي موفقيت آميز استراتژي‌ها اولويت‌بندي شوند. روش‌شناسي: روش پژوهش، توصيفي- پيمايشي است. جامعه­ ي ‌آماري پژوهش اساتيد مديريت ورزشي و جمعي از صاحب‌نظران مديريت استراتژيك بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري سرشماري هدفمند در مجموع 73 متخصص در تحقيق شركت كردند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامۀ محقق ساخته‌اي با مقياس پنج ارزشي ليكرت بود كه روايي و پايايي آن با روش تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي بررسي گرديد. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از آزمون فريدمن در سطح معني‌داري 0/05≥p استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد، در خارج سازمان 4 عامل و در داخل سازمان 6 عامل اجراي استراتژي را متأثر خواهند كرد. عوامل خارجي در اجراي استراتژي‌هاي سازماني از اولويت يكساني برخوردارند، اما عوامل داخلي اولويت‌بندي متفاوتي داشتند. از ميان عوامل داخلي اولويت اول به منابع مالي و اولويت نهايي به ساختار سازمان اختصاص يافت.

Objective: In this article, it has been tried to recognize effective factors on strategy implementation in Iranian governmental sport organizations in the first step. As a second step, the effective factors were prioritized in order to do successful strategy implementation. Methodology: Research method was a descriptive survey. The statistical populations included sport management instructors and strategic management professors. By using Purposive sampling, 73 professors took part in research. The structured questionnaire was used to collect data that its validity and reliability were confirmed by factor analysis method (EFA and CFA). Freidman test (p ≤ 0.05) was used to hypothesis testing. Finding: Results showed that four external factors and six internal factors affected strategy implementation. External factors were prioritized equally. In internal factors, the first priority was finance resources and the last priority was organizational structure.