رابطه متغيرهاي باليني صرع با عملكرد شناختي و آشفتگي هيجاني در بيماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو

THE RELATIONSHIP BETWEEN CLINICAL VARIABLES EPILEPSY WITH COGNITIVE FUNCTION and EMOTIONAL DISTURBANCE IN PATIENTS WITH DRUG-RESISTANT EPILEPSY

پيش‌زمينه و هدف: با توجه به اهميت مسائل بيماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو در كيفيت زندگي و روند بيماري، هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه متغيرهاي باليني صرع با عملكرد شناختي و آشفتگي هيجاني در اين بيماران بود. مواد و روش‌ كار: طرح پژوهش از نوع همبستگي مي­ باشد. از بين بيماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو داراي پرونده در بهزيستي شهر اردبيل 35 بيمار مبتلا به صرع مقاوم به دارو در دامنه سني (1پ8 تا 25 سال) در تابستان سال 96 پرسشنامه مربوط به خصوصيات دموگرافيك و باليني (تعداد داروهاي ضد صرع مصرفي و فراواني حملات تشنجي) بيماري را پاسخ دادند انتخاب نمونه به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس صورت گرفت. به‌منظور بررسي عملكرد شناختي از آزمون­هاي شكل تجمعي ري - اوستريت و كارت دسته ­بندي ويسكانسين و ارزيابي آشفتگي هيجاني از مقياس لويندا استفاده شد. روش ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون هم‌زمان براي بررسي داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. به‌منظور كنترل سن شروع و مدت‌زمان ابتلا به بيماري، بيماران با سن شروع (10-5 سال) و مدت‌زمان ابتلا به بيماري (كم‌تر از 10 سال) مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: يافته­ هاي پژوهش نشان داد كه بين متغيرهاي باليني صرع با عملكرد شناختي و آشفتگي هيجاني رابطه معني‌دار وجود دارد (0/01>p). همچنين طبق نتايج تحليل رگرسيون تعداد داروهاي ضد صرع مصرفي و حملات تشنجي توان لازم براي پيش‌بيني عملكرد شناختي و آشفتگي هيجاني در بيماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو را دارند. تعداد داروهاي ضد صرع مصرفي توان بيشتري در پيش‌بيني عملكرد شناختي و آشفتگي هيجاني دارد. بحث و نتيجه‌گيري: متغيرهاي باليني بيماري صرع در عملكرد شناختي و آشفتگي هيجاني بيماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو تأثيرگذار است. شناسايي اين متغيرها به‌منظور اجراي مداخلات درماني مناسب در راستاي بهبود كيفيت زندگي و روند بيماري حائز اهميت است.

Background & Aims: Issues in patients with drug-resistant epilepsy are important due to their impact on quality of life and the course of the disease. The purpose of this study was to investigate the relationship between epileptic clinical variables with cognitive function and emotional disturbance in patients with drug-resistant epilepsy. Materials & Methods: This descriptive correlational study was conducted randomly on 35 patients with drug-resistant epilepsy at age range (18-25) who referred to State Welfare Organization of Ardabil in the summer of 2017 who responded to questioners based on demographic and clinical characteristics of the disease. In order to evaluate the cognitive function, the Wisconsin Card Sorting (WCST) and Rey–Osterrieth complex figure (RCFT) Test, and emotional disturbance analysis from the Lvynda Scale were used. The age of onset and the duration of the disease in patients with age of onset (5-10) and the duration of the disease (less than 10 years) were examined. Results: The findings of this study showed that there was a significant relationship between clinical variables of epilepsy with cognitive function and emotional disturbance (p<0/01). Also, according to the regression analysis, the number of antiepileptic drugs and seizure had the potential to predict cognitive function and emotional disturbances in patients with drug-resistant epilepsy. The number of antiepileptic drugs was more likely to predict cognitive function and emotional disturbance. Conclusion: Clinical variables of epilepsy are effective in cognitive function and emotional disturbance in patients with drug-resistant epilepsy. Identifying this variable is the goal of implementing appropriate therapeutic interventions in order to improve the quality of life and the process of disease.