تاثير توان‌بخشي شناختي بر به زيستي اجتماعي ، كيفيت زندگي و رضايت زناشويي پرستاران

The Effect of Cognitive Rehabilitation on Social Well-Being, Quality of Life and Marital Satisfaction of Nurses

زمينه و هدف: با توجه به نقش مهم پرستاران در جامعه، شناسايي عوامل تأثيرگذار بـر زندگي كاري، شخصي و زناشويي پرستاران و نيز انجام اقدامات پيش‌گيرانه در اين زمينه ضروري است. لذا با توجه به‌ ضرورت بهبود زندگي پرستاران، هدف مطالعۀ حاضر تعيين اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر به زيستي اجتماعي، كيفيت زندگي و رضايت زناشويي پرستاران است. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي و جامعۀ پژوهش شامل پرستاران زن و مرد بخش‌هاي مراقبت ويژۀ بيمارستان‌هاي شهر قم در سال 1394 است. نمونۀ اين پژوهش 40 نفر از پرستاران بودند. در اين پژوهش پرستاران با روش نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامۀ رضايت‌مندي زناشويي انريچ (1993)، پرسش‌نامۀ به زيستي اجتماعي كييز(2004) و پرسش‌نامۀ كيفيت زندگي (1989) استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم افزار Spss ويرايش 21 و آزمون تحليل كواريانس چند متغيري (MANCOVA) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه توان‌بخشي شناختي معنادار بر بهبود متغيرهاي به زيستي اجتماعي، كيفيت زندگي و رضايت زناشويي پرستاران مؤثر است(0/001≥P). نتيجه‌گيري: به‌طوركلي مي‌توان نتيجه گرفت كه با ارائۀ توان‌بخشي شناختي و كمك به كاركرد بهتر فرايندهاي اجرايي، مي‌توان به افزايش به زيستي و بهبود كيفيت زندگي و روابط زناشويي پرستاران كمك كرد.

Background and Objective: According to the important role of nurses in the community, identifying the factors affecting on their work, personal and marital life and don the preventive actions in this regard seems to be necessary. Therefore, considering the necessity of improving of nurses' life, the aim of this study was to determine the effect of cognitive rehabilitation on social well-being, quality of life and marital satisfaction of nurses. Methods: In this Quasi-experimental study, 40 male and female nurses were selected from intensive care wards of the hospital in Qom, 2015 were selected by convenience sampling method and then randomly assigned to experimental and control groups. To collect data, the ENRICH Marital Satisfaction Questionnaire (1993), Keyes Social Welfare questionnaire (2004) and quality of life questionnaire (1989) was used. Also, for the analysis of data SPSS 21 software and multivariate analysis of covariance (MANCOVA) was used. Results: The results showed that cognitive rehabilitation is significantly effective on improving the social well-being variables, quality of life and marital satisfaction of nurses (P<0/001). Conclusion: Generally, It can be concluded that by providing cognitive rehabilitation and contribute to the better functioning of executive processes, Can be help to increase the well-being and improve the quality of life and marital relationships of nurses.