ارزيابي آثار بالقوه‌ي تغييرات اقليم بر منابع آب زيرزميني دشت همدان - بهار

پديده‌هاي افزايش دما و كاهش بارندگي به عنوان بخشي از آثار تغييرات اقليمي، بحراني است كه در سال‌هاي آتي از طريق تأثير بر موجودي منابع آب كشور مي‌تواند آينده‌ي بخش كشاورزي را تحت الشعاع خود قرار دهد.‌ لذا جهت برنامه‌ريزي بلندمدت در خصوص وضعيت منابع آبي، بايستي شرايط اقليمي مناطق مختلف مورد بررسي قرار گيرد. با توجه به اين رويكرد، در مطالعه‌ي حاضر به ارزيابي آثار تغييرات اقليم بر منابع آب زيرزميني و الگوي كشت دشت همدان - بهار پرداخته شد. بدين منظور ابتدا با در نظر گرفتن چاه‌هاي پيزومتري موجود در سطح دشت به عنوان واحد‌هاي مقطعي و با ‌بهره‌گيري از اطلاعات نزديك‌ترين ايستگاه هواشناسي به هر مقطع، حساسيت منابع آب زيرزميني دشت نسبت به دما و بارش با استفاده از مدل داده‌هاي تركيبي ارزيابي شد. سپس با استفاده از مدل LARS-WG، ميزان تغييرات دما و بارش دشت نسبت به سال 2013 در غالب سناريوهاي اقليمي طي سال‌هاي 2020،2030 و2040 پيش‌بيني شد. در پايان با به‌كارگيري رهيافت برنامه‌ريزي رياضي و تدوين مدل PMP، شرايط الگوي كشت منطقه شبيه‌سازي شده و آثار تغييرات اقليم بر منابع آب زيرزميني و الگوي كشت در سال‌هاي مذكور مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه تغييرات اقليم از طريق كاهش بيلان آب‌هاي زيرزميني، داراي آثار منفي بر الگوي كشت منطقه است و در بدبينانه‌ترين پيش‌بيني، كاهش موجودي آب زيرزميني به ميزان 11 درصد و كاهش ارزش افزوده بخش كشاورزي دشت به ميزان 114 ميليارد ريال را تا سال 2040 در پي خواهد داشت.