تحليل ماليات بر رانت زمين و بازدهي سرمايه مسكوني: رويكرد تعادل عمومي

Investigation Monetary shocks and Trade Balance Puzzle in the Selected Organization of Islamic Conference Member Countries

عدم حضور مؤثر دولت در بازار زمين و مسكن و سهم بالاي بخش غير دولتي در تعاملات آن، منجر به تخصيص غير بهينه منابع، افزايش تقاضاي سفته‌بازي، شكل‌گيري حباب قيمت زمين و مسكن، كاهش قدرت خريد مسكن خانوار و افزايش سهم هزينه مسكن در سبد خانوار شده است. بنابراين، با اعمال ماليات بر رانت زمين و بازدهي سرمايه مسكوني مي‌توان ناكارآمدي در بازار زمين و مسكن را كاهش داد. در اين پژوهش، تأثير اقتصادي ماليات بر رانت زمين و بازدهي سرمايه مسكوني در چارچوب يك الگوي تعادل عمومي در ايران تحليل مي‌شود. نتايج تعادلي حاصل از تحليل حساسيت الگو بيانگر اين است كه با افزايش نرخ ماليات بر رانت زمين و بازدهي سرمايه مسكوني از صفر به 25 درصد، نسبت تعادلي تقاضاي كالاي غيرمسكن به مسكن از 1/364 به 1/423 افزايش يافته است. همچنين، با توجه به نرخ يكسان ماليات بر رانت زمين و بازدهي سرمايه مسكوني، نسبت تعادلي تقاضاي سرمايه به زمين براي توليد كالاي مسكن برابر 2/946 حاصل شده و ثابت مانده است. در نهايت، نسبت تعادلي تقاضاي سرمايه به زمين و نيروي كار براي توليد كالاي غيرمسكن به ترتيب از 7/422 و 3/214 به 10/144 و 3/758 افزايش يافته است.

In the absence of effective government in land and housing market and a high share of private sector in its interactions lead to non-optimal allocation of resources, demand speculation, land and housing price bubbles, reducing the purchasing power of households and increasing the share of housing costs. Thus, a tax on land rent can be reduced inefficiencies in land and housing market. In this study, analysis the economic impact of tax on land rent and capital housing in the framework of a general equilibrium model in Iran. Results from equilibrium of sensitivity model indicates that by increasing the tax rate on land rent and capital housing from zero to 25%, the equilibrium ratio of non-housing goods to housing demand increased from 1.364 to 1.423. Also, with same rate of tax on land rent and capital housing, the equilibrium ratio of capital to land demand to produce goods for housing equal 2.946 and constant. Finally, the equilibrium ratio of capital to land and labor demand to produce goods for non-housing increased from 7.422, 3.214 to 10.144 and 3.758 respectively.