جلوه‌هاي عرفاني در منظومه عاشقانه « گل و نوروز »

Mystical Manifestations in Romantic Epopee “Golo-Nouruz”

در نگاه اول منظومه‌هاي عاشقانه ادب پارسي تنها قصه دلدادگي‌هاي عشاقي است كه در راه وصال، مراحل سخت و پر فراز و نشيب عشق را پشت سر مي‌گذارند و در اين راه دچار حوادث و اتفاقات عجيب و غريب مي‌شوند. اما در اين تحقيق نشان داده مي‌شود كه با جستار عميق در اين آثار، به اين نتيجه مي‌رسيم كه اين منظومه‌هاي بلند عاشقانه صرفاً عشقي نيستند، بلكه سرشار از حقايق سودمند معرفتي و عرفاني‌اند و مي‌توان در اعماق محتويات ابيات، اصول ثابت عرفاني را مشاهده كرد. در اين مقاله سعي شده است برخي از جلوه‌هاي عرفاني در قالب اصطلاحات همچون: تواضع، كشف، دل، فنا و بقا ... در منظومه عاشقانه " گل و نوروز " مورد مطالعه و بررسي قرار مي‌گيرد.

At first glance , The romantic epopees of persian literature are only the story of plighted lovers for uniting, have passed difficult and ascent and descent of love. In this way, they challenge with strange and weird incidents. In this article, it­ is showed that by deep investigation in these works we observe that these long romantic epopees are not merely romantic, they are full of useful mystical and palladian truths. we can observe the fixed mystical principles in the depth content of distiches . we have tried to show some of these mystical manifestations in a form of idioms such as : “courtesy, intuition, heart, mortality and perpuity etc in romantic epopee “Goolo-Noue Roze”