افزايش تنش از ديد مولانا و فرانكل

Increase of Tension from the Viewpoints of Maulavi and Frankle

در اين مقاله به بررسي افزايش تنش از ديدگاه مولانا وفرانكل وشباهت­ ها وتفاوت­­ ها­ي اين دو ديدگاه پرداخته شده است. اگرچه فرانكل و مولانا در هدف نهايي و چگونگي رسيدن به آن باهم متفاوت هستند امّا هر دو در يك چيز باهم وجه اشتراك دارند و آن هم افزايش تنش است نه كاهش تنش. فرانكل برخلاف فرويد به افزايش تنش اعتقاد دارد؛يعني آنچه انسان به آن نياز دارد يك وضيعت بي تنش نيست بلكه عامل تلاش وكوشش انسان ، هدف و آرزوهايي است كه او را به جلو مي­ كشاند و هر چه هدف والاتر باشد، سرعت سير افزايش مي ­يابد. مولانا هم معتقد به افزايش تنش است، اگرچه دربين اشعارش هرگز چنين تركيب وكلامي رابه كار نبرده است ولي او مردم را به جد و جهد سفارش مي­ كند و معتقد است هرچه انسان برتلاش خود بيفزايد ،سريع­تر به هدفش نايل مي­گردد و هرچه هدف والاتر وباارزش تر باشد، تلاش براي دست­يابي به آن افزايش مي يابد.

In the present paper, the increase of tension from the viewpoints of Maulana and Frankel,their similarities and differences are explored. Although these two figures are of different stance regarding the ultimate objective and the way to attain it, but they both have common points in some regards and those commonalities are associated with increase of tension. In contrast with Freud, Frankel believed in the increase of tension and thought what human being need is not a tensionless situation. He asserted that the main factors behind the efforts and actions of human being are his wishes and targets which drive him forward. The higher one’s objective it, the faster he endeavors to attain it. Maulanaalso believed in increase of tension despite of lack of definite quotation or narrative allusions from his. However, he recommended hardworking and developing thoughtful decisions public to the public. Maulana believed that when human beings add to their efforts, they attain their objectives more quickly.