بررسي تطبيقي وحدت وجود از نظر مولانا و اوپانيشادها

The comparative study of “pantheism” from Molana's view and Opanishad's

«وحدت وجود» از مهمترين مباني عرفاني در اغلب مذاهب فكري و عقيدتي است كه همواره مورد بحث و چالش‌ بوده است. بر اساس اين اعتقاد، عالم هستي با همه امكانات و مناسبت هايش يك وجود بيش نيست و در مرتبه فوق آن، وجودِ خدا قرار دارد. در عرفان اسلامي «وحدت وجود» در بين عُرَفا از جايگاه خاصي برخوردار است. مولانا به عنوان يكي از شعراي عارفِ مسلمان، بارها در قالب تمثيل هاي زيبا به مسأله «وحدت وجود» پرداخته است. در اوپانيشادها، نيز كه از منابع عمده عرفان هندي است به مساله وحدت وجود بارها اشاره شده است. در اوپانيشادها، كل عالمِ وجود، در ژرفا وحدت دارند و آتمن (خداوند) چون رشته نامرئي در ميان دانه هاي تسبيح، همه موجودات را به يك ديگر مرتبط ساخته است. با توجه به اشتراكات فراواني كه در خصوص مفهوم وحدت وجود از ديدگاه مولانا و اوپانيشادها وجود دارد، مقاله حاضر در پي كشف و تفسير اين نقاط مشترك است.

Pantheism is one of the important bases of Gnosticism that is always very controversial. According to this idea, God has the highest place in the existence of the world. In Islamic Gnosticism," pantheism "has a special place among Gnostics.Molana, as a Gnostic poet, has a specific attention to pantheism, and in India Gnosticism, Opanishads paid special attention to pantheism too. Accoding to the book of Opanishads, the whole world is related to each other by God as an unseen Source.This essay tries to find and interpret the similarities between Molana's view of pantheism and Opanishad`s.