بازتاب شعر جاهلي در شعرعرفاني فارسي قرن هفتم و هشتم

Reflects of Ignorant poetry in the Mystic poetry of the Seventh and Eighth Centuries

زيبايي ­هاي محتوايي و ساختاري شعر جاهلي از ديرباز مورد توجه برخي پارسي سرايان بوده ­است، تا آنجا كه اين شعرها، قرن­ ها، مورد تقليد و اقتباس شاعران ايراني قرار گرفته است. شاعران ايراني در آغاز به همان سبك و شيوه­ شاعران جاهلي به سرودن مضمون‌هاي آن مي ­پرداختند تا اين كه با گسترش تصوف و عرفان اسلامي، توانستند معاني مادي و زميني اين اشعار را به معاني معنوي و عرفاني ارتقا دهند و آنها را به صورت تعبيرها و رمزهاي عرفاني به كار ببرند. آنان با ايجاد اين نوآوري و ابداع، مضمون­ هاي شعر جاهلي را به زيباترين نمونه­ هاي شعر عرفاني رمزي تبديل نمودند. از بارزترين مضمون­ ها و ساختارهايي كه از شعر جاهلي مورد توجه و اقتباس شاعران عارف قرار گرفته­ است؛ مي­ توان به ايستادن و گريستن براطلال و دمن، تشبيب­ و نسيب­ به نام عروسان مشهور شعر جاهلي، خطاب به ساربان، وصف باده، سفر و غيره اشاره نمود كه هر يك در بردارنده مضموني رمزي، صوفيانه و عارفانه مي ­باشد.

The beauty content and structure of the Ignorant poem has long been considered by some Persian chorus. SO these poems were imitated by Persian poets for centuries. At the beginning, the Iranian Poetry. By spreading the Islamic Sufism and mysticism, they could change the thems and meaning of these Poems into the spiritual and mystical, and used them as symbolic inter pretations. By this kind of innovation, they changed the Ignorant Poetry into the most beautiful samples of symbolic and mystical Poem. The most striking themes and structures that can be mentioned are to stand and weep over the ruins of the beloved, romantic storytelling for famous lovers, addressed to a trailer, describing the wine and traveling. Each of them has mystical and spiritual implications.