بررسي و تحليل مرگ و معناي زندگي از ديدگاه مولوي

The Study of Death and the Meaning of Life in Molavi’s Thoughts

«مرگ» و تأثير آن بر «معني زندگي» از دغدغه ­هاي هميشگي بشر بوده است؛ مولوي در شمار انديشمنداني است كه موضوع مرگ و رابطه آن با معناي زندگي را در مثنوي و كلّيات شمس به تفصيل بيان نموده است. مولوي عارف، بسيار «مشتاق مرگ» است و از آن با تعبير «عروسي ابدي» ياد مي كند. از ديدگاه وي، مرگ به معني «قطع» و «پايان زندگي» نيست، بلكه «آغاز زندگي جاودانه ديگري» است. در چنين انديشه ­اي، معني زندگي، تولّد دوباره يافتن، تكامل انساني، روي كردن به صفاي باطن، به دنياي قلب پانهادن، زمام عقل را به عشق الهي سپردن، ايجاد تغيير و تحوّل در جريان زندگي و پرهيز از خشك­ انديشي، همراهي با زمان و... است. افزون براين، ديدگاه ­هاي مولوي در اين زمينه، در چارچوب نظريه «فراطبيعت­ گرايان» قرار مي­ گيرد؛ زيرا مولوي، عامل اصلي معناداري زندگي را «عشق» به خداوند و سير و حركت به سوي او دانسته و مرگ را بخش جدايي­ ناپذير زندگي و عامل پيوند و تكامل زندگي انساني معرّفي مي ­نمايد.

Human being has always considered death and its effect in the meaning of life, Molavi has paid much attention to death and its relation with the meaning of life in Masnavi and Kolyat Shams. Molavi is a hermit who loves death very much, he has called it immortal wedding. For him, death doesn’t mean the ended life, but the beginning of immortality. In such a method of thinking, the meaning of life is to be born again. Furthermore, Molavi’s views have been classified into meta-naturalism, because Molavi believed in love of God as the main meaning of process toward Him and death is in seperable section of life, it is the junction and development of human’s life.