آسيب شناسي آموزش كشاورزي در دانشگاه پيام نور شهرستان شهرضا

Agricultural Education Pathology in Payam-e-Noor University (PNU) of Shahreza Branch

هدف پژوهش حاضر بررسي مشكلات آموزش كشاورزي در دانشگاه پيام نور شهرستان شهرضا بوده است. روش تحقيق به كارگرفته شده كيفي بوده و جامعه آماري اين پژوهش را چهار گروه كادر برنامه ريزي و مسؤولان رشته، اساتيد، دانش آموختگان و دانشجويان در سال تحصيلي 92-91 تشكيل داد. تعداد نمونه هاي مورد بررسي با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس 58 نفر( تعداد 39 نفر از دانشجويان، 7 نفر از استادان ، 6 نفر از كادر برنامه‌ريزي و 7 نفر از دانش آموختگان) بودند و اطلاعات مورد نياز از طريق مصاحبه هاي نيمه ساختدار گردآوري شد. به منظور تعيين قابليت اعتبار يا اعتماد پذيري سؤال‌ها و دستيابي به نتايج بدون سوگيري و قابل انتقال (درجه انتقال پذيري داده‌ها) از روشهايي نظير حضور و تماس پژوهشگر با محيط پژوهش، بررسي موضوع از زواياي مختلف و كفايت منابع و داده ها استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده بر اساس تحليل محتوا مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مهمترين مشكلات و موانع آموزش كشاورزي دانشگاه پيام نور شهرستان شهرضا عبارت است از: عدم تناسب محتوا با رشته كشاورزي و نياز دانشجويان، حجيم بودن محتواي دروس نسبت به ساير دانشگاه‌ها، عدم توجه به تدريس عملي و اجراي روشهاي متناسب با كار كشاورزي، يادگيري پايين دروس، محدود بودن امكانات يادگيري دروس كشاورزي و آزمايشگاه مجهز، عدم تناسب آزمون با نوع محتواي درس، عدم توجه به آزمون‌هاي مستمر و جامع نبودن بعضي آزمون‌ها. هم‌چنين از جمله راهكارهاي بدست آمده در خصوص رفع اين موانع و بهبود وضعيت آموزش كشاورزي ميتوان به مواردي از قبيل: استفاده از اساتيد با گرايش متناسب با درس و داراي سطح تحصيلات و هم‌چنين تجربه آموزشي بالاتر، اصلاح و بازبيني كتاب‌هاي درسي براي عاري بودن از غلط‌ هاي محتوايي و چاپي، تصحيح و بازبيني سؤالات و جوابها قبل از برگزاري آزمون و تخصيص بخشي از نمره به آزمون عملي و فعاليت‌هاي دانشجو اشاره نمود.

The main purpose of the present study was to agricultural education pathology in Payam-e-Noor University (PNU) of Shahreza Branch. Research method was qualitative and the population included four groups i.e. planning personnel, university instructors, university students and graduates in 2012-2013 academic years. The samples were 58 people including 39 students, 7 instructors, 6 planning personnel and 7 graduates. The data was gathered by semi-structured interviews. To determine the credibility and trustworthy of the questions and to achieve impartial and transferable results (transferability of data), the methods of continuous contacts of researcher to environment and the subject, the adequacy of the references, and triangulation were used. The data were analyzed based on a content analysis qualitative method. The results of the study showed that the most important difficulties and obstacles in agricultural education in PNU, Shahreza Branch were the irrelevance of teaching material to agriculture discipline and students’ need, the over-content books in comparison to other universities, ignoring practical teaching and executing methods compatible with agriculture, low level of learning, lack of laboratory and related facilities, incompatibility of test with the content of the course, ignoring frequent and continuous tests, some tests are not comprehensive. Cases such as use appropriate faculty major of Study with course and with higher levels of education and teaching experience, reform and revision of textbooks be free of mistakes content and print, correcting and revision questions and answers before holding the test and the allocations part of scores to operational tests and activities of student were some solutions to solve the mentioned difficulties and improve teaching agriculture.