كاركرد زيبايي در عشقِ مجازي و شاهدبازي عرفا

زيبايي­ پرستي در عرفان اسلامي، همواره يكي از موضوعات چالش برانگيز بوده است كه از سويي پيروان مكتب جمال با رويكردي هنجارشكنانه كوشيده ­اند، با به كارگيري واژگان رمزي مخالف شريعت مانند: «رند»، «قلاّش»، «نظرباز»، «عاشق»، «بت»، «ساقي» و... به مقابله با رياكاران و دين فروشان برخيزند. از سوي ديگر برخي بدون آگاهي درست از انديشه عارفان، به قلم فرسايي درباره عرفان پرداخته­ و كتاب و مقالات بسياري در اين باره نوشته ­اند كه يا يكسر بر جمال پرستان تاخته ­اند يا مايه سرگشتگي مخاطبان شده ­اند. بهترين منبع براي فهم انديشه زيبايي پرستي عرفا، همانا زبان خود آنها در آثارشان مي‌باشد. اين زبان همانا «زبان عشق» است كه در زبان عرفاي راستين جلوه نموده و معناي حقيقي و مجازي روشن مي­ شود.

Sublime level of spiritual insight is considered a fundamental goal in Sufis’ minds and Love which is the key to spiritual elevation is given different names by them such as “Hob” (same as love in English), “Mahboub” (Beloved), “Mashough” (Beloved), and “Shahed” (Beloved of the same sex). In Sufism, love is believed to be manifested in two forms: virtual and real. Beauty worshiping Sufis believe “Love” to be the most fundamental and efficient way to get to the essence of beauty and to understand the real beauty. Virtual love and same-sex love is one of the most significant evidences of Sufis’ acting against standards and has always been objected by the clergies. Sufis’ beauty worshiping approach to virtual love and the link they make between beauty, love and knowledge of truth, and the courageous attitude they have regarding physical beauty, have all been far from sexual desire, playing, heresy, and homosexuality, rather it is a pure inner desire that is combined with wisdom , which is both necessary and constructive.