بررسي رابطۀ “عشق و آفرينش” در كشف الاسرار و عده الابرار ميبدي

The Relationship of Love and Creation in Meybodi’s Kashf al-Asrar and Oddat al-Abrar

فلسفۀ آفرينش انسان و جهان، يكي از اساسي ­ترين مسائلي است كه بشر همواره در پي كشف و شناخت آن بوده است. مكاتب مختلف كلامي، فلسفي و عرفاني پاسخ­هاي مختلف و متعددي براي اين مسألۀ مهم مطرح كرده­ اند. در قرآن، هدف خداوند از خلقت جهان و آسمان ­ها و زمين، انسان است و مقصود از انسان، انسان كاملي است كه به مقام عبوديت حقيقي رسيده باشد. هدف خداوند از آفرينش انسان و جهان، شناخت ذات بي­ همتاي خودِ اوست. در متون مختلف عرفان و تصوف به طور مكرّر به موضوع عشق خداوند به انسان و عشق انسان به خداوند پرداخته شده است. اثر كم نظير كشف الاسرار و عُدَّه الابرار ميبدي نيز از اين لطيفۀ نهاني خالي نيست و با كندوكاو در تفسير عرفاني آن از آيات قرآن مشخص مي ­شود كه ميبدي همچون بسياري از عارفان، عشق خداوند به انسان را منشأ آفرينش دانسته است. در اين پژوهش سعي شده است با نگاهي تحليلي، به بررسي ديدگاه ميبدي دربارۀ مسئلۀ عشق و ارتباط آن با فلسفۀ آفرينش انسان پرداخته شود.

Philosophy of the creation of man and the world is one of the fundamental problems that mankind has always tried to discover and understand it. The mystics, citing Quranic verses that refer to Love, believe there is only God's love that causes the man being created; and other creatures and whatever is in the heavens and the earth are created for human beings. In various literatures of Mysticism and Sufism, the attention is repeatedly paid to the love of God to man and love of man to God. This elegant point is also included in the unparalleled books Kashf al-Asrar and Oddat al-Abrar of Meybodi; and with investigation in its spiritual commentary of Quran verses, it is determined that Meybodi, like many mystics, believed that the God's love for man is the source of creation. In this research, we try to survey the Meybodis viewpoint about the Love and its relation to the philosophy of the creation of man through an analytical approach.