كليدواژه :
فرونتال , اسكپشن , الكترومايوگرافي , مفصل شانه
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هدف اين پژوهش مقايسه شدت فعاليت عضلات كمربند شان هاي هنگام بالا بردن اندام فوقاني در سطوح حركتي فرونتال و اسكپشن با سرعت و بارهاي مختلف بود. روش تحقيق: تعداد 16 زن 28-20 ساله مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از دستگاه الكترومايوگرافي سطحي فعاليت عضلات دلتوئيد (قدامي، مياني و خلفي)، فوقخاري، همچنين ذوزنقه (فوقاني، مياني و تحتاني) هنگام الويشن 90 درجه اندام فوقاني در دو سطح فرونتال و اسكپشن ثبت شد. وظايف حركتي در شرايط سرعت آهسته و تند كه با و بدون يك بار (معادل 5% جرم بدن) تكرار شدند. از آناليز واريانس با اندازه گيري هاي تكراري در سطح معني داري 0/05>p براي تحليل آماري استفاده شد.
يافته ها: در شرايط تعامل عوامل عضله، سرعت، بار و صفحه حركتي اثر معني دار بود (0/06=p). سطوح فعاليت عضلات دلتوئيد (قدامي، مياني و خلفي)، فوقخاري و ذوزنقه (فوقاني، مياني و تحتاني) در صفحه فرونتال به ترتيب %53، %68، 73%، %55، 58%، %33 و %51 بود. اين ارزشها براي الويشن شانه در صفحه اسكپشن %43، %73، %96، %67، %69، %43 و %62 بود. در مجموع فعاليت عضلات در سطح فرونتال حدود 16/0 برابر بيشتر از سطح اسكپشن بود (0/0001=p). ميانگين كل شدت فعاليت عضلات با افزايش سرعت 11/0 برابر بيشتر از حركت آهسته بود (0/0001=p) و همچنين در حركت با بار فعاليت عضلات حدود 52/1 برابر بيشتر از شرايط بدون بار بود (0/0001=p). نتيجه گيري: الگوي فعاليت عضلات الويشن شانه در سطح فرونتال به وسيله فعاليت بيشتر در سطح فرونتال، متفاوت از سطح اسكپشن است. در بالا بردن، اندام فوقاني عضله دلتوئيد خلفي فعاليت بيشتري از ديگر بخشهاي دلتوئيد نشان داد. عضلات ذوزنقه مياني و دلتوئيد قدامي كمترين فعاليت را در بالا بردن اندام فوقاني داشتند. افزايش سرعت و بار، اثر بيشتري بر عضله دلتوئيد خلفي نسبت به ديگر عضلات داشتند.
چكيده لاتين :
Background and Aim: The objective of this study was to compare the shoulder muscle activation during upper arm elevation in scaption and frontal planes under different speed and loading conditions. Materials and Methods: Sixteen females (20-28 years old) were studied. A surface EMG system (MA300-16) was used to record the activity of shoulder muscles including anterior, medial, and posterior deltoid, supraspinatus as well as the upper, middle, and lower trapezius muscles during upper arm elevation in scaption and frontal planes. Tasks were repeated in slow and fast speed with and without load (5% of body mass). Under SPSS-22 environment, repeated measure ANOVA was used for statistics analysis with the significance level of pResults: In condition intraction between muscle, speed, load, plane motion factors was not effect significant (P=0.06). The activation levels of anterior, medial, and posterior deltoid, supraspinatus, upper, middle, and lower trapezius muscles in frontal plane were %53, %68, %73 ,%55, %58, %33, and %51 respectively. These values for shoulder elevation in scaption plane were %43, %73, %96, %67, %69, %43 and %62 respectively. In total, the muscle activity in frontal plane was 0.16 times more than that in scaption plane (P=0.0001). The total mean of muscle activitiesin fast motionswas about 0.11% higher than that in slower speed motions (P=0.0001). Also, with load, the muscle activity was 1.52 times more than that in without load condition (P=0.0001). Conclusion: The muscle activity pattern of the arm elevation in frontal plane is different from that in scaption plane by means of higher activation in the frontal plane. In upper limb elevation, posterior deltoid muscle displayed higher activity than the other deltoid portions. Middle trapezious and anterior deltoid muscles had the least activity in upper arm elevation. Increasing the speed and load affected the activity of the posterior deltoid more than the other muscles.
