اثر يك دوره تمرين ورزشي تركيبي بر برخي عوامل آمادگي جسماني دختران كم‌تواني ذهني

The effect of combined exercise training program on some physical fitness factors in mentally retarded girls

زمينه و هدف: افراد مبتلا به كم ­تواني ذهني معمولا از آمادگي جسماني پايين و تركيب بدني نامناسب برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر يك دوره تمرين ورزشي بر تركيب بدني و آمادگي جسماني دختران كم‌توان ذهني بود. روش تحقيق: تعداد 22 دختر حرفه­ آموز يك مركز توانبخشي خصوصي (دامنه سني: 30-22 سال، ضريب هوشي: 70-50) به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و تجربي تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل دو بخش مقاومتي و هوازي، به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 90 دقيقه اجرا شد. بخش مقاومتي شامل تمرينات با كش لاستيكي و تمرينات تحمل وزن بدن (به رعايت اصل اضافه بار) و تمرينات هوازي شامل راه رفتن، دويدن، بازي آزاد و حركات ريتميك بود. قبل و بعد از برنامه تمريني، آزمون­ هاي تركيب بدن، قدرت عمومي و توان هوازي به عمل آمد. داده­ ها با استفاده از آزمون هاي t وابسته و مستقل با كمك نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزيه و تحليل گرديد و سطح معني داري آزمون‌ها 0/05>p در نظر گرفته شد. يافته­­ ها: نتايج نشان داد كه بين دو گروه كنترل و تجربي تفاوت معني داري در وزن (0/63=p)، شاخص توده بدني (0/19=p)، توده بدون چربي (0/81=p)، توده چربي (0/37=p) و حداكثر اكسيژن مصرفي اندازه گيري شده با آزمون شاتل ران (0/26=p) وجود ندارد؛ اما تمرين ورزشي به اجرا درآمده باعث افزايش معني­دار قدرت عمومي (0/001=p) شركت كنندگان گرديد. نتيجه ­گيري: تمرين تركيبي مشتمل بر تمرينات مقاومتي هوازي، مي­ تواند قدرت عضلاني دختران كم ­توان ذهني را بهبود بخشد، اما براي بهبودي تركيب بدني و توان هوازي آن ها كفايت نمي كند. از اين رو پيشنهاد مي ­شود تمرينات ورزشي به عنوان بخشي از برنامه روزانه مراكز توانبخشي با تاكيد بر مدت مناسب و شدت مطلوب، طراحي و اجرا شود.

Background and Aim: Mentally retarded individuals have poor physical fitness and inappropriate body composition. The purpose of this study was toinvestigate of effect of combined exercise training program on body composition and physical fitness in mentally retarded girls.Material and Methods: twenty twosubjects from a private rehabilitation center (age: 22-30 years, intelligence quotients= 50-70) were selected and randomly divided into two groups of experimental and control. The training protocol included strength and aerobic training, eight weeks, three sessions per week, and each session 90 minutes. Part of resistance training included training with elastic bands and weight bearing resistance exercise (with respect of overload) and aerobic training included walking, jogging and rhythmic activities. Before and after training protocol body composition, general strength and aerobic power were measured. Data were analyzed using dependent and independent sample t-tests on gain scores, employing the SPSS statistical package program. The test significance level was taken as p<0.05.Results: There were no statistically significant differences in weight (t=0.48, p=0.63), BMI (t=1.35, p=0.19), lean body mass (t= -0.23, p=0.81), fat body mass (t=0.91, p=0.37), and VO2max in Mc Ardle step test (t=1.7, p=0.1) and shuttle run test (t=-1.14, p=0.26) between groups, whereas muscular strength significantly increased (t=-4.56, p=0.001) in training group. Conclusion: Combined resistance and aerobic training can improve muscular strength in mentally retarded girls, whereas probably have no significantly effect on body composition and aerobic power. It suggested that exercise training program consider as a part of daily activities and curriculum in rehabilitation centers, and these training designed with longer duration and more intensity and consideration dietary regimen.