تاثير غوطه وري در آب سرد و معتدل بر تغييرات قدرت و وزن عضلاني ناشي از تمرين مقاومتي در موش هاي صحرايي

Effect of moderate and cold-water immersion on strength and muscular weight changes following resistance training in Rats

زمينه و هدف: غوطه ­وري در آب سرد روشي براي بازگشت به حالت اوليه از مسابقه يا تمرين مي­ باشد. اثربخشي كوتاه مدت غوطه­ وري بر بازگشت به حالت اوليه در مطالعات بسياري بررسي شده و نتايج منفاوتي گزارش شده است؛ با اين حال ابعاد سازش­ گونه آن تا حد زيادي مورد غفلت واقع شده است. بنابراين هدف پژوهش حاضر، بررسي اثرات غوطه ­وري در آب با دماي سرد و معتدل طولاني­ مدت پس از تمرين، بر سازگاري­ هاي تمرين مقاومتي مي­ باشد. روش­ تحقيق: 32 موش صحرايي نر نژاد اسپراگ - داولي (8 هفته ­اي) به طور تصادفي به چهار گروه مساوي شامل كنترل (22/50±208/52 گرم)، تمرين مقاومتي (26/70±208/87 گرم)، تمرين مقاومتي و غوطه ­وري در آب با دماي ˚C 27 (208/37±16/30 گرم) و تمرين مقاومتي و غوطه­ وري در آب با دماي ˚C 14 (218/75±33/20 گرم) تقسيم شدند. تمرين به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته، با 3 نوبت 5 تكراري بالا رفتن از نردبان اجرا شد و مقاومت از طريق اتصال كيسه محتوي وزنه­ به دم حيوان اعمال گرديد. در انتهاي هر جلسه، موش­هاي گروه­ 3 و 4 به ترتيب درون استخر آبي با دماي ˚C27 و ˚C14 به مدت 6 دقيقه قرار گرفتند. حداكثر قدرت بالا رفتن موش از نردبان در شروع و در جلسه آخر اندازه­ گيري شد. 24 ساعت پس از جلسه تمريني آخر و پس از بي هوشي، عضله نعلي و خم كننده دراز انگشتان (FHL) موش ها برداشته و وزن شد. بافت چربي زير جلدي ­شكمي- كشاله ­اي نيز به سرعت جدا و بلافاصله وزن شد. داده­ ها با استفاده از روش آناليز واريانس يك­طرفه و در سطح معني­ داري 0/05>p مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه ميزان وزن چربي زير جلدي - شكمي (0/01=p)، وزن نسبي عضلات نعلي و FHL (p=0/01) و حداكثر قدرت بالا رفتن از نردبان (0/001=p) در گروه­ ها بطور معني­ داري از نظر آماري با يكديگر متفاوت هستند؛ به گونه ­اي كه در تمامي موارد، اين شاخص ها در گروه تمرين مقاومتي و غوطه­وري در آب معتدل، بهبودي بيشتري دارد. نتيجه ­گيري: غوطه­ وري در آب معتدل (با دماي ˚C27) مي ­تواند بر سازگاري­هاي طولاني ­مدت تمرين مقاومتي در موش ­ها اثرگذار باشد؛ استفاده از اين دما براي مداخلات غوطه ­وري ورزشكاران پيشنهاد مي ­گردد.

Background and Aim: Nowadays, cold-water immersion (CWI) has been established as a promising means to support recovery in high performance sports after highly intensive training bouts or competitions. There are many studies about effectiveness of acute CWI to support recovery after strenuous exercise, but the overall results seem to be conflicting. However, adaptational aspect has been widely neglected. Therefore, we analyzed the effects of immersion in cold and moderate water after resistance training on the some adaptations of strength training. Materials and Methods: In all, 32 male Sprague-Dawley rats (8-weeks) were assigned randomly into 4 equal groups including control (208.50±22.50 g), resistance training (208.87±26.70 g), resistance training + moderate water immersion (208.37±16.30 g.) and resistance training + cold water immersion (218.75±33.20 g) groups. The resistance training consisted of climbing (5 reps/3 sets) a ladder (120 cm) carrying load (equal to a percent of body weight) suspended from the tail. At last set (during 6 minute), rats in immersion water groups, immersed within container consisted water with 27˚C and 14˚C respectively. This process repeated 3 times a day during 8 weeks. At the first and last session, ladder climbing strength maximal was measured. Immediately after euthanasia (24 h after final training session), the flexor hallucis longus (FHL) and soleus muscles and subcutaneous-inguinal fat tissue was exposed and weighed. The data was analyzed with the one-way ANOWA method and significance level considered if pResults: Results showed that subcutaneous-inguinal fat (p=0.01), FHL and soleus weight (p=0.01) and maximal strength of ladder climbing (p=0.001) were significantly different in all studied group; so the best improvement was obvious at the resistance + moderate water immersion group. Conclusion: It is concluded that immersion in moderate water have a better impact on the strength training adaptations in rats.