مقايسه تطبيقي مهر و كين در شاهنامه و ايلياد

A Comparative Analysis of Love and Hate in Shahnameh and Iliad

كي از مهم ترين موضوعات مطرح شده در شاهنامه و ايلياد، مهر و كين است. فردوسي در مساله مهر و دلدادگي، بيشتر از واژه مهر استفاده كرده است تا عشق. كين و انتقام از محرك هاي جنگ در شاهنامه است كه همراه با نام جويي و افتخار، حس تحسين برانگيز و شگفتي آور مي آفريند. در ايلياد، عشق به زني به نام هلن مايه جنگ و انتقام و شكل گيري داستاني ده ساله است، حال آنكه در شاهنامه نه تنها عشق سبب جنگ نمي شود؛ بلكه سرآغاز شادزيستي و خوش نشيني است. پژوهش حاضر، نگاهي تطبيقي به مساله مهر و كين در شاهنامه و ايلياد دارد. بر اساس نتايج اين پژوهش، موضوع كين خواهي در ايلياد در مقايسه با شاهنامه پررنگ تر است. اين مطلب را مي توان از توصيف صحنه هاي خشونت بار و دلخراش در بخش هاي مختلف ايلياد دريافت. در ايلياد، در بسياري از موارد، عشق ها متافيزيكي است؛ يعني انسان ها به خدايان و يا خدايان به انسان ها علاقه مي ورزند؛ حال آنكه در شاهنامه، عشق ورزي ها در محدوده روابط انساني و زندگي اجتماعي تجلي مي يابد.

Love and hate is a central theme of both epics of Iliad and Shahnameh. However، Ferdowsi opts for amity، rather than love، when he portraits a love affair. Hatred and revenge،that bring about fame، honor، sense of appreciation and amazement،are incentives of war in Shahnameh. Love of Helen in Iliad is the cause of war and revenge and drives the story for ten years، while love is the source of delight and togetherness in Shahnameh. The present study is a comparative investigation of Shahnameh and Iliad and argues that،compared to Shahnameh،revenge is prominent in Iliad. This is reflected in reporting violent and furious scenes of bloodshed in different parts of Iliad. Love in most cases is metaphysical in Iliad; i.e.it is a love between gods and human beings. On the contrary، love is embodied in social life and human relations in Shahnameh.