بلوچ در شاهنامه فردوسي

Balouch in Ferdowsi’s Shahnameh

قوم بلوچ و كوچ دوبار در روزگار اساطيري شاهنامه جزو لشكريان سياوش و كيخسرو در حمله به سرزمين توران و سه بار در روزگاركسري انوشيروان حضور فعال دارند و همراه ديگر اقوام ايراني همچون پارس، گيلان، ديلمان و مبارزان دشت سروچ به عنوان مدافعان مرزهاي ايران زمين از ايشان ياد شده است. در منابع يوناني و همچنين كتيبه هاي هخامنشي از جمله كتيبه بيستون، هر چند ايالت مكران و گدروزيا از جمله ساتراپ هاي ايران باستان به شمار مي آيند؛ اما از اقوام و مردم ساكن آن ناحيه با عنوان هاي مزبور نامي برده نشده است. در آثار و نوشته هاي تاريخي و جغرافيايي روزگار اسلامي تقريباً از اواخر سده سوم هجري، اين قوم در كوه ها و دشت هاي جنوبي كرمان و ناحيه مكران و بلوچستان كنوني سكونت و حضور جدي دارند و داراي همان ويژگي هايي هستند كه در شاهنامه بدانها اشاره و تصريح شده است. در اين جستار بخشي از ويژگي هاي اخلاقي و كيفيت زندگي اين قوم نژاده ايراني در شاهنامه و متون كهن به شيوه توصيفي بررسي مي شود.

he Balouch and Kouch tribes remarkably appear in Shahnameh،twice as part of the army of Siavashand Kai Khosrowin thier attack on the land of Touran، and three times in the age ofKhosrowAnoushirvan; along with other nations such as Persia، Guilan، Deilaman، and the combatants of the plain of Sorouch، Balouchpeople have been regarded as margraves of Iran. Although in Greek sources، and in Achamenian inscriptions like Bistun،Makoran and Gedrosia states have been referred to as the Satraps of ancient Iran، their inhabitants have not been mentioned with such titles as Balouch or Kouch. According to Islamic historical and geographical writings، since the later part of the third century of Hijra، this nation has settled seriously in the southern mountains and plains of Kerman، and also in Makoran and today’s Balouchestan; they possess the same characteristics mentioned inShahnameh. In this study، some of the moral featuresandthe quality of life among this Iranian people are investigated through a descriptive method.