شناسايي ابعاد كمي آموزش خصوصي تكميلي در ميان دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران

تحقيق حاضر با هدف شناسايي ابعاد كمي آموزش خصوصي تكميلي در ميان دانش ­آموزان مقطع متوسطه شهر تهران صورت گرفته است. پژوهش از نظر ماهيت از نوع تحقيقات كمي، از نظر ميزان كنترل متغيرها از نوع غير آزمايشي، از نظر هدف ازتحقيقات كاربردي و از نظر روش، در زمره پژوهشهاي توصيفي - همبستگي به شمار مي آيد.جامعه آماري دانش آموزان پايه چهارم مقطع متوسطه نظري شهر تهران بودند كه با شيوه نمونه­ گيري خوشه اي چند مرحله اي، 800 نفر از ميان آنان انتخاب شدند و پرسشنامه بري (2013) در اختيار آنان قرار گرفت. يافته­ هاي پژوهش نشان داد كه عواملي همچون يادگيري بهتر دروس، افزايش نمره كلاسي و توصيه والدين بيشترين نقش را در شركت فراگيران در كلاسهاي خصوصي داشته است. همچنين رايج­ترين شيوه دريافت آموزشهاي خصوصي، شركت در كلاسهايي با شمار بسيار شركت كننده و تدريس يك معلم در آن است. مهم­ترين دروس خصوصي با توجه به اولويت براي دانش آموزان رياضيات و زبانهاي انگليسي و عربي است. يافته­ هاي ديگر پژوهش نشانگر استفاده بيشتر دختران نسبت به پسران از آموزش خصوصي، نقش اصلي معلمان در تبليغ براي دريافت آموزشهاي خصوصي،اقبال بيشتر دانش آموزان به استفاده از آموزش خصوصي تكميلي در مقطع متوسطه دوم و عدم رابطه ميان ميزان دريافت آموزشهاي خصوصي تكميلي با سطح درآمد والدين است.