بررسي موانع و شيوه هاي جذب كودكان بازمانده از تحصيل در مناطق روستايي و عشايري

هدف تحقيق حاضر، تعيين موانع و شيوه‌­هاي جذب كودكان 6 تا 12 ساله بازمانده از تحصيل در مناطق روستايي و عشايري است. اين مطالعه تحقيقي آميخته است كه بخش كمّي آن به روش توصيفي و بخش كيفي آن به روش پديدارشناسي انجام شده است. جامعه آماري بخش كمّي، معلمان و مديران مدارس روستايي و عشايري استانهاي آذربايجان­‌شرقي و آذربايجان­‌غربي به تعداد 17673 نفر است. جامعه آماري بخش كيفي، كودكان بازمانده از تحصيل، والدين آنان و مسئولان منطقه اي و استاني مطلع از موضوع هستند. نمونه آماري بخش كمّي 376 نفر مي­باشد كه با فرمول مورگان تعيين شده است. نمونه­­‌گيري بخش كمّي به روش طبقه­‌اي انجام شده و نمونه­‌گيري بخش كيفي به صورت هدفمند و تا زمان اشباع اطلاعات ادامه يافته است. گرد­آوري داده­‌هاي بخش كمّي با دو پرسشنامه محقق ساخته و گردآوري اطلاعات بخش كيفي با به­‌كارگيري فرم مصاحبه نيمه ­ساختاريافته انجام شده است. روايي پرسشنامه­‌ها از سوي استاد ناظر تأييد شد و پايايي پرسشنامه­‌هاي بخش كمّي با روش آزمون دوباره براي هريك از مؤلفه­‌ها بالاي 0/70 به دست آمده است. نتايج بخش كمّي نشان داد كه موانع فرهنگي از سه عامل، موانع فردي از يك عامل، موانع جغرافيايي از دو عامل، موانع اقتصادي از دو عامل، موانع سازماني از دو عامل و شيوه­‌هاي جذب از شش عامل تشكيل شده است. از نتايج بخش كيفي تحقيق، هشت مضمون اصلي به منزلۀ موانع و شش مضمون اصلي به عنوان شيوه‌­ها و راهكارهاي جذب كودكان بازمانده از تحصيل به دست آمده است.