مقايسه تاثير روش يادگيري مبتني بر مسئله و روش سخنراني بر هيجانات تحصيلي: نقش واسطه اي كنترل ادراكي و ارزش ذهني

هدف از انجام مطالعۀ حاضر­ مقايسۀ تأثير روش آموزشي يادگيري مبتني بر مسئله و روش سخنراني بر هيجانات تحصيلي از طريق متغيرهاي ميانجي كنترل ادراكي و ارزش ذهني بوده است. از اين رو روش پژوهش شبه­‌آزمايشي با طرح پيش‌­آزمون پس‌­آزمون با گروه گواه نامعادل به­‌كار گرفته شده است. از جامعۀ آماري دانشگاه فرهنگيان يزد، پرديس پسران، با روش نمونه­‌گيري در دسترس، چهار كلاس علوم تربيتي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند كه از اين ميان دو كلاس، به حجم 58 نفر، به شكل تصادفي در گروه آزمايشي و دو كلاس ديگر، به حجم 60 نفر، در گروه گواه قرار گرفتند. در گروه آزمايشي از روش يادگيري مبتني بر مسئله و در گروه گواه از روش سخنراني در مدت 16 جلسه­ آموزشي استفاده شد. داده­‌ها با پرسشنامه­ هيجانات پيشرفت (پكران و همكاران، 2002)، مقياس كنترل تحصيلي ادراك ­شده پري (پري و همكاران، 2001) و مقياس ارزش­ گذاري دروني (پينتريچ و دي­ گروت، 1990) گرد­آوري و با روش الگويابي معادلات ساختاري، رويكرد حداقل مجذورات جزيي تحليل شدند. همسو با فرضيه­‌هاي پژوهش، نتايج توانايي بيشتر روش يادگيري مبتني بر مسئله، نسبت به روش سخنراني، در تأثير بر متغيرهاي كنترل ادراكي و ارزش ذهني را نشان داد. همچنين نقش ميانجي اين سازه­‌هاي شناختي در تأثير روش يادگيري مبتني بر مسئله بر هيجانات تحصيلي تاييد شد. اين نتايج استفاده از روش يادگيري مبتني بر مسئله را به مثابه يك روش آموزشي كارآمد، در آموزش دانشجو معلمان پيشنهاد مي­ كند.