سيستم خودهاي انگيزشي زبان دوم و مهارت در زبان انگليسي: نقش وضعيت اجتماعي- اقتصادي در زبان‌آموزان ايراني

هدف از مطالعه حاضر آزمون مدل سيستم خودهاي انگيزشي زبان دوم در بستر آموزش رسمي زبان خارجه در ايران است تا با توجه به ساير ويژگيهاي اين حوزه، تصويري روشن­تر از تأثيرات سيستم خودهاي انگيزشي بر ميزان مهارت زبان آموزان به دست آيد. شركت كنندگان اين پژوهش، شامل 892 دانش آموز و دانشجو بودند كه از طريق نمونه­‌گيري سهميه اي انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش پرسشنامه­‌هاي سيستم خودهاي انگيزشي زبان دوم (دورنيه و تاگوچي، 2010)، آزمون استاندارد مهارت در زبان انگليسي نلسون (300D) و پرسشنامه موقعيت اجتماعي- اقتصادي بود كه ميزان انگيزش و سطح مهارت انگليسي اين شركت­ كنندگان را مورد سنجش قرار داد. نتايج نشان داد كه مهارت در زبان انگليسي را به ترتيب نگرش به يادگيري زبان انگليسي، خودِ آرماني و خودِ بايسته تبيين مي­كنند و اينكه انگيزش از طريق خودِ بايسته و انتظارات اطرافيان در جهت يادگيري زبان شكل نمي­گيرد بلكه براساس نگرشي است كه محيط يادگيري فراهم مي ­كند. همچنين، وضعيت اجتماعي-اقتصادي خودِ آرماني را تعديل كرده و بر يادگيري زبان دوم تاثيرگذار است، يعني افراد طبقه اجتماعي- اقتصادي بالا، خودِ آرماني بالاتري داشتند، به طوري كه اين امر عملكردشان را بهبود بخشيده بود. در صورتي كه افراد طبقه اجتماعي- اقتصادي پايين از مزاياي انگيزشي خودِ آرماني زبان دوم بي­‌بهره بودند.