بررسي تاثير فرهنگ شهروندي بر ميزان گرايش به قانون گريزي (مورد مطالعه: شهر ياسوج)

مساله: قانون گرايي در هر جامعه سبب ايجاد استحكام و ثبات در مناسبات و روابط اجتماعي بين فردي و برقراري آرامش و احساس امنيت جامعه مي شود و قانون گريزي مترادف با نظم گريزي است كه عوارض آن قانع نبودن شخص به حقوق خود، تعرض به حقوق ديگران، عدم انجام تكاليف، گريز از مسووليت و رسيدن به مقصود به هر طريق ممكن است كه مي تواند اركان سلامت رواني و اجتماعي جامعه را تهديد كند. با افزايش شهرنشيني انواع ناهنجاري ها و آسيب هاي اجتماعي پديدار مي شود. بي توجهي به قوانين شهرنشيني و رعايت نكردن حقوق شهروندي موجب هرج و مرج و بي نظمي اجتماعي مي شود. بنابراين، هدف اين مقاله بررسي تاثير فرهنگ شهروندي بر ميزان گرايش به قانون گريزي بوده است. روش روش انجام پژوهش پيمايش بوده است. جامعه آماري، ساكنان 45-18 ساله شهر ياسوج بود كه با استفاده از جدول لين تعداد 381 نفر به عنوان نمونه، تعيين و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي از نوع طبقه اي- چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود كه براي تعيين اعتبار آن از اعتبار سازه به روش تحليل عاملي و براي تعيين پايايي از همساني دروني به روش آلفاي كرونباخ استفاده شد. يافته ها نتايج پژوهش نشان داد كه بين فرهنگ شهروندي و گرايش به قانون گريزي، رابطه معكوس و معناداري وجود دارد. همچنين، بين هر يك از ابعاد فرهنگ شهروندي (مسووليت پذيري اجتماعي و مشاركت اجتماعي) و گرايش به قانون گريزي رابطه معناداري وجود دارد. مردان و افراد مجرد گرايش بيشتري به قانون گريزي، نسبت به زنان و افراد متاهل دارند.