مطالعه نقش ميانجيگرايانه اعتماد اجتماعي در تاثيرگذاري دينداري بر هراس اجتماعي

يكي از معيارهاي سلامت روان در افراد، داشتن زندگي فارغ از استرس و اضطراب است. هراس اجتماعي يا اضطراب اجتماعي، يكي از انواع اختلالات اضطرابي است كه ويژگي بارز آن، ترس از موقعيت هاي اجتماعي و واكنش اصلي افراد مبتلا به اين اختلال، اجتناب از قرارگرفتن در اين موقعيت هاست. در اين زمينه، عوامل مختلفي مي تواند با آن در ارتباط باشد كه در اين مقاله به بررسي برخي عوامل، از جمله نقش دينداري و اعتماد اجتماعي بر هراس اجتماعي پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع پيمايشي بوده و جامعه آماري مورد مطالعه، كليه جوانان 29-15 سال در مناطق دهگانه شهر تبريز به تعداد 430098 نفر هستند كه از اين تعداد، 384 نفر با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شده اند. در بخش توصيفي، ميزان هراس اجتماعي در بين جوانان 29-15 ساله شهر تبريز نزديك به حد متوسط و ميزان دينداري آنان بالاتر از حد متوسط بوده است. در بخش استنباطي، معني داري رابطه هراس اجتماعي با اعتماد اجتماعي در بعد اعتماد بين شخصي و تعميم يافته به تاييد رسيد. جهت رابطه در دو بعد اعتماد بين شخصي و تعميم يافته منفي و معني دار است؛ بدين معني كه با افزايش ميزان اعتماد اجتماعي، ميزان هراس اجتماعي پايين مي آيد و بالعكس. همچنين، سازه دينداري و ابعاد آن با اعتماد بين شخصي، نهادي و نيز مجموع ابعاد اعتماد اجتماعي، داراي رابطه مثبت و معني داري بوده اند؛ بدين معني كه با افزايش ميزان دينداري، ميزان اعتماد بين شخصي، نهادي و مجموع اعتماد اجتماعي افزايش مي يابد و بالعكس. ساير نتايج اينكه، سازه دينداري از طريق تاثيرگذاري بر متغير اعتماد اجتماعي بر هراس اجتماعي تاثير معني داري داشته است.