مطالعۀ تاثير هوش هيجاني بر رفتارهاي پرخطر عمدي رانندگان

رفتارهاي پرخطر رفتارهاي بالقوه مخربي هستند كه افراد به‌طور ارادي يا بدون اطلاع از پيامدهاي نامطلوب احتمالي، آنها را انجام مي‌دهند. اين مفهوم خود متاثر از عوامل اجتماعي و شخصيتي زيادي است و در اين مقاله تلاش شده است نقش هوش هيجاني و ابعاد آن بر رفتارهاي پرخطرعمدي ارزيابي شود. روش پژوهش پيمايشي بوده و ابزار اندازه‌گيري پرسش‌نامه بسته پاسخ است. جامعۀ آماري رانندگان استان آذربايجان شرقي است و حجم نمونه، با استفاده از فرمول «كوكران» به‌تعداد 380 نفر و به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده‌اند. پس از جمع‌آوري پرسش‌نامه‌ها اطلاعات لازم به‌وسيلۀ نرم‌افزار spss تجزيه و تحليل شده و براي آزمودن فرضيات نيز به‌تناسب ميزان سنجش متغيرها از آزمون ضريب همبستگي «پيرسون» و تحليل رگرسيون چندگانه، استفاده شده است. براساس نتايج پژوهش، همبستگي معنادار و معكوسي بين ابعاد هوش هيجاني و رفتارهاي پرخطر و عمدي رانندگي وجود دارد و مطابق نتايج رگرسيوني متغيرهاي خودآگاهي، خودانگيزي، مهارت همدلي و خودكنترلي، درمجموع 31/8 درصد از كل واريانس رفتارهاي پرخطر عمدي را تبيين كرده‌اند.