فضاهاي عمومي و امنيت زنان در شهر مشهد

ايمني مهم‌ترين ويژگي فضا و شرط حضور و استفاده فعال شهروندان از فضاهاي شهري است. همچنين، وجود فضاهاي امن، ازجمله حقوق شهروندان و تامين آن يكي از تكاليف دولت‌ها در برابر جامعه است. براين‌اساس، بخش اصلي مقاله حاضر، نتايج پژوهش ميداني انجام‌شده در300 فضاي عمومي شهر مشهد را در بر دارد كه در آنها وضعيت كالبدي فضاهاي عمومي شهر، درباره لزوم تامين امنيت براي زنان بررسي شده است. در بخش ديگر نيز درزمينه احساس امنيت زنان در فضاهاي عمومي (بوستان‌ها، زيرگذرها، پل‌ها و مسيرهاي اصلي تردد شهروندان) خلاصه‌اي از نتايج پيمايش انجام‌شده، با كمك نمونه 1000نفري از زنان بزرگ‌تر از 15 سال، در سه حوزه امنيت جاني، مالي و اخلاقي و در سه بعد فيزيكي، نمادين و اجتماعي ارائه شده است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد ازنظر پاسخگويان، زيرگذرها و مسافربران شخصي ناامن‌ترين موقعيت‌ها بوده‌اند. پارك‌ها و محدوده اطراف محل زندگي هم با ميانگين نزديك به هم در رده بعدي قرار مي‌گيرند و اتوبوس، پل‌هاي عابر پياده و تاكسي در مقايسه با فضاهاي عمومي ديگر، بيشتر امنيت دارند. نكته مهم، كم‌بودن ميزان احساس امنيت اخلاقي در شهر مشهد است؛ به ‌گونه‌اي‌ كه نزديك به نيمي از اين زنان (47درصد) در فضاهاي عمومي شهر، احساس مي‌كنند با اتفاقاتي مانند تماس بدني، ربوده‌شدن و... مواجه هستند. درپايان نيز پيشنهادات محقق درزمينه بهبود وضعيت امنيت در فضاهاي عمومي شهر ارائه شده‌اند.