مطالعه ي جامعه شناختي نقش مذهب در توسعه ي بومي مستقل، در ايران بعد از انقلاب ، با تأكيد بر آموزه هاي فقه سياسي امام خميني (ره)

sociological study role ofreligion In the development of independent native in iran after the revolution,by emphasizing political jurisprudence teachings ofIMAMKHOMEINI(RA

در اين مطالعه هدف اصلي تبيين ريشه‌هاي دستاوردهاي توسعه‌ي بعد از انقلاب به عنوان پديده‌اي منحصربه‌فرد و خاص تحت عنوان «توسعه‌ي بومي مستقل»، بر پايه واقعيات خاص جامعه ايران است. بدين منظور از چارچوب تحليلي و مفهومي جامعه‌شناسي وِبِر در تبيين دگرديسي‌هاي كيفي استفاده شده است. طبق اين مدل، در ايجاد تحول هم شرايط مهم است و هم عوامل؛ هرچند آمادگي عاملان از اهميت بيشتري در نزد وبر برخوردار است. به نظر وبر يكي از مهم‌ترين عوامل مؤثر در آمادگي عاملان در انطباق با سلوك عقلاني، نيروهاي جادويي-ديني و احساس تكليف مبتني بر آنهاست. فرضيه‌ي تحقيق حاضر بر پايه اين رويكرد وبري و با توجه به مختصات جامعه ايران طراحي و تدوين شد. در بررسي فرضيه‌ي تحقيق از طريق روش‌كيفي، با رعايت بسندگي معنايي و عِلي در بازسازي نوع مثالي و برقراري رابطه عِلي جامعه‌شناختي بين آنها مشخص شد كه بين آموزه‌هاي فقه سياسي امام‌خميني(ره) و تجربه‌ي توسعه‌ي بومي مستقل در ايران بعد از انقلاب «شباهت ساختاري» وجود دارد. يعني كه نوآوري‌هاي فقهي‌امام‌خميني(ره) در دوره‌ي معاصر توانسته است در قياس با سنت‌گرايي ‌مذهبي پيشين، «شرايط ذهني كافي» براي تعقيب فعاليت‌هاي توسعه‌اي با تكيه بر توانمندي‌هاي داخلي در بين حاملان توسعه‌اي در حال حاضر را فراهم سازد.

In this study the main goal is explain the achievements of development after the revolution as a unique and special phenomenon as “various local development” based on the specific realities of Iranian society. For this purpose have been used of analytical and concept framework Weber’s sociology in explaining the qualitative transformation. According to this model, in creating evolution is important both condition and factors; although it is more important preparation agents unto Weber. For Weber one of the most important factors in preparing agents in conformity with rational behavior is magical-religious force and a sense of duty based on them. The hypothesis of the present study was designed based on this approach Weber and given to the peculiarities of Iran. By studying research hypothesis through qualitative methods with respect to the adequacy of meaning and casual in the reconstruction of examples and establishing sociology causal relationship between them turned out between the doctrines of political jurisprudence of Imam Khomeini (RA) and experience of independent indigenous development in post-revolutionary Iran there are structural similarities. Namely at jurisprudence innovations Imam Khomeini in the contemporary periods has been able to provide adequate mental condition to pursue development activities relying on internal skills among development carriers current now in comparison to former religious traditionalism