اثرات ضددردي اسانس درمنه ايراني در موش‌هاي سوري نر، با استفاده از آزمون‌هاي فرمالين و غوطه‌وري دم

Antinociceptive Effects of Artemisia persica Boiss Essential Oil in Male Mice Using Formalin and Tail Immersion Tests

زمينه و هدف: گياهان جنس درمنه از ديرباز جهت تسكين دردهاي عصبي و احشايي مورد استفاده بوده است. درمنه ايراني يكي از گونه‌هاي جنس درمنه بوده كه داراي اثرات آنتي‌اكسيداني، ضدميكروبي و سيتوتوكسيك مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي اثرات ضددردي اسانس درمنه ايراني در موش‌ سوري نر انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، اثرات ضددردي اسانس درمنه در موش سوري نر با استفاده از تست فرمالين و غوطه‌وري دم بررسي شد. در هر آزمون موش‌هاي سوري نر نژاد Balb/C به‌طور تصادفي به پنج گروه هشت‌تايي شامل: گروه كنترل منفي (دريافت‌كننده نرمال‌سالين با تزريق داخل صفاقي)، كنترل مثبت (دريافت‌كننده مورفين دوز 10 ميلي‌گرم بركيلوگرم با تزريق داخل صفاقي) و گروه‌هاي مداخله (دريافت‌كننده اسانس درمنه در دوز‌هاي 50، 75 و 100 ميلي‌گرم بركيلوگرم با تزريق داخل صفاقي) تقسيم شدند. داده‌هـا بـا اسـتفاده از آناليز واريانس يك‌طرفه و آزمـون دانكن تحليل شدند. يافتهها: تيمار موش‌هاي سوري با اسانس درمنه در دوز 100 ميلي‌گرم بركيلوگرم موجب كاهش معني‌داري مدت ‌زمان ليس زدن و گاز گرفتن، لنگيدن پا و بلندكردن پا در فاز اول آزمون فرمالين (0/05>p) و در دوزهاي 50، 75 و 100 ميلي‌گرم بركيلوگرم سبب كاهش مدت‌زمان ليس زدن و گاز گرفتن، لنگيدن و بلندكردن پا در فاز دوم آزمون فرمالين شد (0/05>p). علاوه بر اين، اسانس در دوز 100 ميلي‌گرم بركيلوگرم، زمان پاسخ به درد در آزمون غوطه‌وري دم را در زمان‌هاي صفر و 6 دقيقه پس از تزريق افزايش داد (05/0>p). نتيجه‌گيري: مشاهده اثرات ضددردي ناشي از تيمار موش‌هاي سوري با اسانس درمنه ايراني مي‌تواند جهت استفاده باليني از آن، در آينده كمك‌كننده باشد.

Background and Objectives: Artemisia species have long been used to relieve neurological and visceral pains. A. persica Boiss is one of the species in the genus Artemisia, which has antioxidant, antimicrobial, and cytotoxic effects. The aim of this study was to investigate the analgesic effects of A. persica Boiss essential oil in male mice. Methods: In this experimental study, the analgesic effect of A. persica Boiss essential oil was investigated on male mice using formalin and tail immersion tests. In each test, male BALB/c mice were randomly divided into five groups of eight, including negative control (received normal saline, intraperitoneal injection), positive control (received morphine 10mg/kg, intraperitoneal injection), and intervention groups (50, 75, and 100mg/kg of A. persica Boiss essential oil, intraperitoneal injection). Data were analyzed using One way ANOVA and Duncan test. Results: Treatment of mice with A. persica essential oil at a dose of 100mg/kg significantly reduced the duration of paw licking, clopping, and lifting in the first phase of formalin test (p<0.05) and at the doses of 50, 75, and 100mg/kg significantly reduced the duration of paw licking, clopping, and lifting in the second phase of formalin test (p<0.05). In addition, the essential oil at the dose of 100mg/kg significantly increased the pain response time in the tail immersion test 0 and 6 minutes after injection (p<0.05). Conclusion: Observation of the analgesic effects of A. persica Boiss essential oil in mice can be helpful for future clinical use.