كليدواژه :
تاريخ‌نگاري , شاهزادگان قاجار , جهانگير ميرزا , تاريخ نو
چكيده فارسي :
يكي از گروه‌هاي اجتماعي دوران قاجار كه نقش مهمي در نگارش آثار تاريخي داشته‌اند، شاهزادگان قاجاري هستند. يكي از اين شاهزادگان كه با وجود نابينا شدن، اقدام به نگارش اثري تاريخي مي‌نمايد، جهانگير ميرزا فرزند عباس ميرزا نايب‌السلطنه است. او كتابش را تاريخ نو مي‌نامد. تاريخ نو نخستين اثر تاريخي است كه در دوره‌ي ناصرالدين شاه نگاشته شد. در اين پژوهش تلاش شده است تا با روش توصيفي ـ تحليلي و نقد دروني و بيروني اين اثر به شناختي از بينش، روش، مخاطب و نگرش‌هاي حاكم بر اين اثر دست يابيم. آسيب‌هاي تاريخ معاصر نويسي، تأثير پايگاه طبقاتي مؤلف، سيطره‌ي گفتمان جنگ‌هاي ايران و روسيه، غلبه واحد سياسي، سبك نگارش ساده، غلبه وجه توصيفي بر وجه تحليلي، از جمله ويژگي‌ها و نقاط ضعف و قوت اين اثر تاريخي مي‌باشند.
چكيده لاتين :
One of the social groups of the Qajar era, which played a significant role in the writing of historical works, are Qajar princes. One of these princes who, despite being blind, wrote a historical work is Jahangir Mirza the son of Abbas Mirza Nayeb al-Saltaneh. He called his book "Tarikh-e Now". Tarikh-e Now is the first historical work written in the era of Nasir al-Dinshah. In this research, we have tried to find an understanding of the insight, method, audience and attitudes governing this work through the descriptive-analytical method and the internal and external critique of this work. The damages of contemporary historiography, the influence of the author's social situation, the dominance of the discourse of the Iran-Russia wars, the dominance of the political unit, the simple writing style, descriptive dominance over the analytical aspect, are the features, weaknesses and advantages of this historical work.
