بررسي جامعه شناختي رفتار بيماري زنان نابارور (مورد مطالعه: مراجعهكنندگان به مراكز ناباروري استان مازندران)

رفتار بيماري به‌مثابۀ فرايندي مشتمل بر مراحل ادراك علائم، اسناد معنا، بيان، واكنش‌هاي مقابله‌اي و رفتار كمك‌جويي است. ناباروري يكي از بيماري‌هايي است كه رفتار بيماري آن بيش از ديگر عوامل تابعي از متغيرهاي اجتماعي و فرهنگي است. با علم به اهميت مسئلة فرزندآوري، مقالة حاضر ازمنظر جامعه‌شناسي پزشكي به بررسي رفتار بيماري زنان نابارور استان مازندران مي‌پردازد. براي تحليل رفتار بيماري (ادراك بيماري و ابعاد آن) از مدل عقل سليم لونتال، براي تبيين رفتار كمك‌جويي از مدل رفتار كمك‌جويي گوناي و نيز براي بررسي تأثير وضعيت توانمندي و وضعيت آمادگي بر هريك از ابعاد ادراك بيماري و رفتار كمك‌جويي از مدل درمان‌جويي لين وايت استفاده شده است. مطالعة حاضر به روش پيمايشي و به صورت مقطعي دربارة 95 زن نابارور مراجعه‌كننده به مراكز درمان ناباروري استان مازندران كه به صورت تصادفي انتخاب شده‌اند اجرا شده است. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه همراه با مصاحبه بود. از پرسش‌نامة اصلاح‌شدة ادراك بيماري (IPQ-R) و مقياس مكان كنترل سلامت براي سنجش متغيرهاي تحقيق بهره گرفته شده است. نتايج نشان مي‌دهد بيشتر افراد تحت بررسي (59 درصد) داراي كيفيت ادراك بيماري درحد متوسط هستند. درباب رفتار كمك‌جويي نيز نتايج بررسي نشان داده است 87 درصد افراد رفتار كمك‌جوييمدرن دارند. نتايج حاكي از رابطة معني‌دار برخي ابعاد ادراك بيماري و وضعيت توانمندي و وضعيت آمادگي است .