پوشش زنان و احساس امنيت در فضاهاي عمومي

Women’s Clothing and Feeling of Security in Public Spaces

درباب تبيين امنيت جنسي زنان و برطرف كردن احساس ناامني آنها در فضاهاي عمومي ديدگاه هاي متفاوتي مطرح است. دراين ميان، برخي بر اين عقيده اند كه پوشش بدن مي تواند عاملي درجهت كاهش مزاحمت هاي جنسي و تجربه هاي ناخوشايند زنان باشد و احساس امنيت آنان را در مكان هاي عمومي افزايش دهد. اين ديدگاه با آن دسته از ديدگاه هاي جرم شناختي هم خوان است كه بر نقش بزه ديده در قربان يشدن او تأكيد دارند. اين مقاله بر آن است تا با مطالعة ميزان امنيت جنسي زنان در فضاي عمومي و نقش پوشش آنها در ميزان امنيت، نظرية آسيب سازي بزه ديده را آزمون كند و به پرسش هاي تحقيق پاسخ دهد. به اين منظور، اطلاعات تحقيق درقالب روش پيمايش و با استفاده از پرسش نامه و نظرخواهي از 300 دانشجوي دانشگاه خوارزمي (تربيت معلم تهران) به دست آمد (سال 1390 ). يافته ها نشان داد كه اگرچه پوشش بدن مي تواند در كاهش مزاحمت هاي جنسي نقش داشته باشد، احساس امنيت زنان را تأمين نمي كند و اين احساس بيشتر با ساختار روابط جنسيتي در جامعه مرتبط است.

Various viewpoints have been proposed to explain the sexual security of women and to remove their sense of insecurity in public spaces. Among these views, some believe that covering the body can be a factor in reducing sexual harassment and unpleasant experiences of women and increasing the sense of security in public spaces. This view is in line with criminological viewpoints that put emphasis on the role of victims in their victimization. This paper studies the sense of sexual security of women in public spaces and the role of covering the body in regard to security, in order to examine the theory of victims self destructive . In doing so, the study was conducted based on survey method using questionnaires which were distributed among 300 students of Kharazmi University in 2012. The results show that although covering the body plays a role in reducing sexual harassment, it doesn't provide the feeling of security for women, and that this feeling is more related to the structure of sexual relations in the society.