عوامل اجتماعي مؤثر بر تبديل سفال از "صنعت" به "هنر" در ايران

مقالة حاضر براي پاسخ به اين‌پرسش تدوين شده‌است كه چگونه سفال از حوزة وسائل زندگي عامة مردم، به حوزة هنر وارد شد. ازمنظر جامعه‌شناسي هنر، عوامل اجتماعي مختلفي دركارند تا برخي محصولات فرهنگي و حتي اقتصادي جامعه، محصول هنري تلقي شوند و برخي ديگر غيرهنري. سفال و سفال‌گري در ايرانِ گذشته صنعت تلقي مي‌شد و در خانه‌هاي مردم به‌منزلة ابزار زندگي به‌كار مي‌رفت، اما امروز محصولات سفالي كاربرد كمتري به‌مثابة وسيله دارد. امروزه، سفال‌گري نوعي هنر تلقي مي‌شود كه به دو دستة هنر عامه و هنر زيبا تقسيم‌پذير است. مقالة حاضر، با مروري بر سير تاريخي تحولات سفال، عوامل اجتماعي مؤثر بر اين‌تغييرات را مطالعه مي‌كند. روش تحقيق مقاله كيفي و متشكل از دو تكنيك اسنادي و مصاحبه است. يافته‌هاي تحقيق نشان داد از زماني‌كه ظروف سفالي به‌دليل ورود ظروف چيني از شمار ابزار خانگي خارج شدند، درمعرض ازبين‌رفتن و فراموش‌شدن قرار گرفتند. ازآنجاكه اين‌ظروف بخشي از مؤلفه‌هاي فرهنگي و هويتي جامعه را در طول ساليان تشكيل مي‌دادند، نهادهاي اجتماعي بر آن شدند تا با حفظ آنها به‌منزلة ميراث فرهنگي از نابودي كلي اين صنعت دستي جلوگيري كنند. فرهنگي، آن را به حوزة هنرهاي زيبا وارد كردند و در عمل نيز موجب شكل‌گيري آثار سفالين كاملاً هنري شدند كه در گالري‌هاي هنري به‌نمايش درمي‌‌آينددرنتيجه، به‌تدريج، با فعاليت‌هاي تبليغي و