بررسي درك معنايي تداوم و تغيير خانواده (مطالعة موردي: شهر مريوان)

در چند دهة اخير، خانواده و نظام خويشاوندي تحت تأثير نوسازي و پيامدهاي آن قرار گرفته و در اين فرايند، نيروهاي ساختارشكن زيست‌جهان خانوادة ايراني را دگرگون كرده‌است. به‌دليل اهميت اين موضوع، هدف تحقيق حاضر بررسي درك معنايي تغييرات خانواده است. چارچوب مفهومي تحقيق رويكرد پارادايم تفسيرگرايي اجتماعي و روش‌شناسي مبتني بر روش تحقيق كيفي است. داده‌ها با استفاده از فنون قوم‌نگاري (مشاهدة مشاركتي، مصاحبة عميق و ساخت‌نيافته)، براساس منطق نمونه‌گيري هدفمند و نظري در بين ساكنان شهر مريوان گردآوري و براساس نظرية زمينه‌اي تحليل و درقالب الگوي پارادايميك ارائه شد. يافته‌ها شامل هفت مقولة جزء (فضاي اجتماعي، تنظيم درون‌گروهي، حضور نوسازي، تغييرات ارزشي، ارتقاي اقتصادي‌ـ‌اجتماعي، و پذيرش) و سه مقولة عمده (خانوادة سنتي، پديدة نوسازي و خانوادة امروزي‌شده)‌ هستند. "انتقال نسبي خانواده" مقولة هستة نهايي است. نتايج پژوهش نشان‌دهندة وقوع تغييرات متعدد در زيست‌جهان خانواده در جامعة تحت بررسي است. براساس درك و تفسير مردم اين جامعه، صورت‌هاي جديدي از خانواده، تحت تأثير ورود عوامل نوسازي و سنت‌زدا، جايگزين خانوادة سنتي شده‌است كه مي‌توان آن را با عنوان "انتقال نسبي خانواده" شناخت.