بررسي رابطه قوميت‌گرايي و سلفي‌گري در جهان عرب

A study of the relationship between salafiyah and radical nationalism

سلفيه جرياني است كه ريشه در قرون اوليه اسلامي و مذهب حنبلي دارد اما تأسيس واقعي آن توسط ابن تيميه حراني در قرون هفتم و هشتم هجري صورت گرفته است. اين جريان اعتقاد دارد بايد از نسل‌هاي اوليه مسلمانان تقليد محض داشته باشد تا به اسلام حقيقي دست يابد. در تحقيق پيش رو آثار دو تن از انديشمندان بزرگ سلفيه يعني ابن تيميه و رشيد رضا در راستاي هدف تبيين رابطة بين انديشه‌هاي سلفي اين دو و تمايلات عرب گرايانة آنان مورد بررسي قرار گرفت. اين موضوع به ويژه از اين جنبه بسيار پر اهميت است كه اين روزها اظهار نظرهاي نژادپرستانه‌اي از سوي مقامات ديني كشور سعودي عليه ايرانيان صورت گرفته است. در اين تحقيق اين نتيجه به دست آمد كه انديشه‌هاي جريان سلفي تنها اجراي اسلام واقعي را مد نظر نداشته بلكه به نظر مي‌رسد آنان اسلام سلف را به صورت نوعي اسلام عربي مورد توجه قرار داده و خلوص اسلام را به صورت غيرمستقيم و تا حدي به خلوص ملي يا نژادي عرب مرتبط نموده‌اند. به گونه‌اي كه آنان معتقدند اسلام زماني به انحراف رفت كه در آن عجمي‌ها دست بالا را يافتند.

Slafiyah is a current among Muslims that has roots in the earliest centuries of Islam and Hanbali religion, but its real formation made by Ibn-Taimiyah Harrani in the seventh and the eighth century after Hijrah. This current believes that they should have an exact imitation from the earliest generations of Muslims to perform true Islam. In this research the writings of two main think makers of Salafiyah: Ibn-Taimiyah and Rashid Ridha for the goal of explaining the relationship between their thoughts and Arab national tendency. This area of research is especially important because there have been some racialist remarks from Saudi clergy against Iran nowadays. the result has been gained that those Salafi thoughts has not targeted the performance of true Islam only, but it seems that it has paid an special attention to a kind of Arabic Islam has related the purity of Islam to the purity of Arab race or nation so that they believe Islam only deviated when Ajams overcame Arab.