كاربرد و ارزشيابي PCR در تشخيص مالاريا در اهداكنندگان خون استان سيستان و بلوچستان

Application and evaluation of PCR in detection of malaria in donors of transfusion centers in Sistan-Baloochestan province in 2002

سابقه و هدف مالاريا پس از هپاتيت ويروسي و ايدز يكي از عوارض شايع ناشي از انتقال خون درمناطق مالارياخيز است. پيشگيري از مالارياي ناشي از انتقال خون بستگي به غربالگري اهداكنندگان خون وحذف نمونه‌هاي آلوده دارد. به‌منظور غربالگري نمونه‌هاي خون از روش‌هاي انگل‌شناسي، سرولوژي ومولكولي استفاده شده است. مواد و روش‌ها مطالعه انجام شده از نوع تحليلي بود. در اين مطالعه از120 اهداكننده خون شهرستان ايرانشهر دراستان سيستان وبلوچستان خون‌گيري به‌عمل آمد. نمونه‌ها از نظر آزمايش گسترش‌هاي نازك و ضخيم خون محيطي، آزمايش ايمونوفلوئورسانس غيرمستقيم و تكنيك PCR مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها نتايج آزمايش ميكروسكوپي گسترش نازك و ضخيم خون محيطي از نظر وجود انگل مالاريا در تمام موارد منفي بود. آزمايش IFA با استفاده از آنتي‌ژن پلاسموديوم ويواكس در 38 نفر و با آنتي‌ژن پلاسموديوم فالسيپاروم در 6 نفر از اهداكنندگان، عيار 1/20± تا 1/320 آنتي‌بادي را نشان داد (17 نفر از گروه اول و 4 نفر از گروه دوم، سابقه ابتلا به مالاريا در گذشته داشتند). آزمايش PCR با استفاده از روش سيليكا در تخليص DNA و آغازگرهاي اختصاصي پلاسموديوم‌هاي ويواكس و فالسيپاروم و ميزان حساسيت 2 تا 3 انگل در هر ميكرو ليتر خون براي همه افراد مورد مطالعه نتيجه منفي داشت . نتيجه گيري طبق گزارش‌هاي موجود، آزمايش ميكروسكوپي گسترش‌هاي خون، علي‌رغم سادگي و ارزان بودن، پرزحمت و وقت‌گير است و براي شناسايي و يافتن مقادير كم انگل در اهداكنندگان بي‌علامت خون و غربالگري گروه بزرگي ازاين افراد، روشي غير حساس مي‌باشد ، آزمايش IFA نيز حضور واقعي عفونت را هميشه نشان نمي‌دهد . ثابت شده است كه روش‌هاي مولكولي و از جمله PCR حساس‌تر و اختصاصي‌تر از آزمايش‌هاي قراردادي ميكروسكوپي بوده و مزيت بزرگ آن‌ها قابليت شناسايي عفونت در بيماران با ميزان پايين انگل مي‌باشد. در اين بررسي شايد به‌علت كم بودن تعداد افراد تحت مطالعه و يا محدود بودن طول دوره بررسي با روش PCR ، مورد مثبتي مشاهده نشده و يا احتمال دارد، ميزان انگل در افراد بررسي شده از2 تا 3 انگل در هر ميكروليتر خون كم‌تربوده باشد.

Background and Objectives After hepatitis and AIDS, malaria is the most prevalent transfusion outcome in endemic areas. Presence of asymptomatic carriers of malaria parasites in the endemic areas can be a source of infection in transmission of malaria by blood transfusion. Prevention of malaria caused by blood transfusion depends on screening blood donors and deleting infected blood samples. To screen blood samples, parasitological, serologic and molecular methods have been applied. Materials and Methods In this study 120 blood donors in Iranshahr in Sistan-Baloochestan province were tested with different methods of thick and thin blood films, Immuno-Fluorescent Antibody Test (IFAT), and Polymerase Chain Reaction (PCR). Results The result of all thick and thin blood films were negative. IFAT by using P.vivax antigen and P.falciparum antigen for 38 and 6 donors respectively showed a titre of antibody equal to ± 1/20-1/320 (17 of the former group and 4 of the latter had a history of malaria infection). The PCR assay using silica for DNA extraction and using P.falciparum specified primers with sensitivity rate equal to 2-3 parasites per microlitre of blood was negative for all subjects under study. Conclusions This study showed, although microscopic examination of blood smears was inexpensive and simple, but it is labor-intensive and time-consuming that makes it insensitive for detection of low-level parasitemia in asymptomatic donors and for screening a large number of specimen. IFAT would not always show the real existence of parasites and in spite of simplicity and sensitivity because of its disability to be automated is not suitable for screening a large number of specimen. On the other hand, IFAT in individuals with malaria history and absence of parasites in their blood may be positive for a long period. It was approved that molecular methods such as PCR were more sensitive and more specific than conventional microscopic examination and their great advantage was the ability to detect the infection with low-level parasitemia that may have been distinguished by blood films examination. In the present study, probably because of low number of specimen or limited study duration with PCR method, or probably since parasitemia exiting in the subjects under study was less than 2-3 parasites per microlitre of blood, we were not able to detect positive cases.