تاثير پيش‌‌آماده‌سازي و فرا پيش‌ آماده‌سازي ناشي از ايسكمي- تزريق مجدد بر توليد نيروي زيربيشينۀ ايستا و پويا

The Effect of Ischemic-Reperfusion Preconditioning and Remote Preconditioning on Production of Static and Dynamic Submaximal Force

بهينه كردن نتايج تمرين و بهبود پاسخ، نيازمند انتخاب محرك مناسب و از اهداف هر برنامۀ تمريني است. به‌نظر مي‌رسد پيش‌آماده‌سازي ناشي از ايسكمي و تزريق مجدد (IRPC) مي‌تواند محركي مناسب براي افزايش پاسخ‌هاي انقباضي زيربيشينه باشد. ازاين‌رو اين پژوهش در نظر دارد تأثير پيش‌آماده‌سازي و فراپيش‌آماده‌سازي ناشي از ايسكمي و تزريق مجدد (IRRPC) را بر نيروي زيربيشينه ايستا و پوياي مردان جوان بررسي كند. بدين منظور 20 مرد جوان دانشجوي دانشگاه شهيد رجايي تهران به‌صورت تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه كنترل (با ميانگين سن 1/42±20 سال، قد 5/66±174/34 سانتي‌متر و وزن 6/12±71/1 كيلوگرم) و آزمايش (با ميانگين سن1/33±20/5 سال، قد 4/88±176/2 سانتي‌متر و وزن 7/09±74/45كيلوگرم) جاي گرفتند. شركت‌كنندگان حركت جلوبازو دمبل لاري تك دست با وزنۀ 8 كيلوگرمي با بيشترين تكرار ممكن را براي حركت پويا و بيشترين زمان نگهداري انقباض در زاويۀ 90 درجه را براي حركت ايستا انجام مي‌دادند. ركوردهاي پيش‌آزمون و پس‌آزمون براي دو دست جمع‌آوري شد. در گروه آزمايش قبل از پس‌آزمون، دست برتر فرد به مدت 3 دقيقه تحت محدوديت نسبي جريان خون (BFR) قرار مي‌گرفت و بعد از 1 دقيقه تزريق مجدد، حركت اجرا مي‌شد. براي بررسي تفاوت‌هاي بين دو گروه از آزمون تحليل واريانس يكراهه استفاده شد. طبيعي بودن توزيع داده‌ها نيز از طريق آزمون كولموگروف- اسميرنوف مشخص و سطح معنا‌داري آماري P≤0.05 تعيين شد. نتايج نشان داد IRPC افزايش معنا‌داري (0/001=P و 14/071=F) در ركورد ايستاي فرد ايجاد كرد، ولي IRRPC تأثير معنا‌داري نداشت. اين افزايش ممكن است نتيجۀ پيش‌جبراني نسبي ايسكمي موقت ناشي از انقباض‌هاي ايستا باشد. از طرفي IRPC و IRRPC در مقدار پاسخ‌هاي انقباضي پويا، تفاوت معنا‌داري ايجاد نكرد. ازاين‌رو پيشنهاد مي‌شود براي افزايش نيرو و تعويق خستگي در انقباض‌هاي زيربيشينۀ ايستا از IRPC استفاده شود.

Optimization of training results and improvement of response requires selecting appropriate stimulus and are goals of any training program. It seems that ischemic-reperfusion preconditioning (IRPC) can be a suitable stimulus to increase submaximal contractile responses. Therefore, this study aimed at investigating the effect of ischemic-reperfusion preconditioning and remote preconditioning (IRRPC) on submaximal static and dynamic forces of young men. To this end, 20 young male students at Shahid Rajai University of Tehran were randomly selected and divided into two groups: control group (mean age of 20±1.42 years, height of 174.34±5.66 cm, weight of 71.1±6.12 kg) and experimental group (mean age of 20.5±1.33 years, height of 176.2±4.88 cm, weight of 74.45±7.09 kg). Participants performed single arm dumbbell preacher curl (weight of 8 kg) with most repetitions for dynamic movement and longest holding time of contraction at 90̊ for static movement. Pretest and posttest records were collected for both hands. In the experimental group, before the posttest, the dominant hand was under partial blood flow restriction (BFR) for 3 minutes and then the motion was carried out after one minute of reperfusion. To examine the differences between the two groups, one-way ANOVA was used. Normal data distribution was specified by Kolmogorov–Smirnov test and the level of statistical significance was P≤0.05. The results indicated that IRPC significantly increased static record (P=0.001, F=14.071) but IRRPC had no significant effects. This increase can be due to partial precompensation of temporary ischemia induced by static contractions. However, IRPC and IRRPC made no significant differences in dynamic contractile responses. Therefore, it is suggested that IRPC should be used to increase force and delay fatigue in submaximal static contractions.