تجمع بافتي‌‌كلوئيد نانو ذرات نقره در بافت‌هاي آبشش و عضله ساقه دمي در ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio)

Tissue accumulation of colloids of silver nanoparticles on gill and caudal pedancle muscle tissues in common carp (Cyprinus carpio

با توجه به روند روز افزون مصرف نانو ذرات و رهايش آن در بوم سازگان آبي، بيم خطرات احتمالي براي محيط زيست و پيرو آن، براي انسان مي­رود. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تجمع بافتي نانو ذرات نقره و تأثير آن بر بازماندگي در ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) است. به اين منظور، طي يك دوره 60 روزه، ماهيان در معرض غلظت­هاي متفاوت نانو ذرات نقره (0، 0/025، 0/05، 0/1 و 0/2 ppm ) قرار داده شد. طول دوره­ ي آداپتاسيون 2 هفته در نظر گرفته شد. در هر تانك 25 قطعه ماهي كپور معمولي قرار داده و آزمايش با 5 تيمار و 3 تكرار انجام شد. نتايج حاصل از تجمع نانو ذرات نقره در بافت آبشش و عضله ساقه دمي ماهي كپور معمولي، در پايان دوره تيمار بندي، اختلاف معناداري را بين تجمع بافتي در تيمارها با غلظت­ هاي متفاوت، نشان داد. با افزايش غلظت نانو ذرات نقره مورد استفاده، تجمع بافتي در بافت­هاي مختلف افزايش يافته (0/05>p)، با اين حال غلظت 0/2 ppm نانو نقره دريافتي، بيشترين ميزان تجمع نانو نقره را در همه­ ي بافت­ها نشان داد. كمترين تجمع بافتي در آبشش و بيشترين تجمع در بافت عضله ساقه دمي مشاهده شد. نتايج درصد بازماندگي در پايان دوره 60 روزه­ ي تيمار بندي با افزايش غلظت نانو ذرات، افزايش كمي را نشان داده، با اين حال، هيچ اختلاف معناداري بين درصد بازماندگي در دوز­هاي مختلف رويارويي ماهيان با نانو ذرات نقره وجود ندارد (0/05

Considering the increasing use of nanoparticles and their release in the aquatic environment, the danger to the environment is likely to endanger the environment. The aim of this study was to investigate tissue accumulation of silver nanoparticles and their impact on survival in edible fish common carp (Cyprinus carpio). For this purpose, over a period of 60 days, the fish exposed to different concentrations of silver nanoparticles (0, 0.025, 0.05, 0.1 and 0.2 ppm). Adaptation period was considered during 2 weeks. 25 pieces of common carp were taken in each tank and the experiment was performed with five treatments and three replications. At the end of the treatment period, results from the accumulation of silver nanoparticles in gill and muscle tissues, show significant differences between treatments. With increasing concentrations of silver nanoparticles, tissue accumulation in different tissues increased (p<0.05), however 0.2 ppm of nanosilver showed highest accumulation in all tissues. The highest accumulation was observed in the muscle tissue and the lowest in the gills. The results of survival at the end of 60 days treated showed a slight decline with increasing concentrations of nanoparticles, and the difference between control treatment and 0.2 nanosilver group was significant (p>0.05). It seems that the presence of silver nanoparticles, both as environmental pollutants and for the purpose of using nanoparticle nanoscale, results in tissue accumulation, especially in the internal tissues of fish, and has a negligible negative effect on aquatic survival. Given that fish, especially common carp, have a specific place in the human food chain, it is very important to prevent the introduction of these new substances into the food chain or the environment of the inhabitants of the aquatic ecosystems. On the other hand, the use of nanoparticle technology is not recommended as a treatment for aquatic diseases.