بررسي ميزان فعاليت فيزيكي و تأثير آن بر تركيب بدن و كيفيت زندگي در كاركنان زن دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه در سال 1392

Effect of Physical Activity on Body Composition and Quality of Life among Women Staff of Kermanshah University of Medical Sciences in 2013

زمينه و هدف: فعاليت فيزيكي از مهمترين عوامل تأثيرگذار بر سلامت جسماني و كيفيت زندگي است. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير فعاليت فيزيكي بر تركيب بدن و كيفيت زندگي انجام گرفت. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي 101 نفر از كاركنان زن دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه بررسي شدند. پرسشنامه‌‌هاي مطالعه شامل فعاليت فيزيكي و كيفيت زندگي بود. تركيب بدن با استفاده از دستگاه PlusAvis 333Body Analyzer اندازه‌گيري شد. وضعيت آمادگي جسماني با شاخص‌‌هاي استقامت عضلات شكم (دراز و نشست)، انعطاف‌پذيري (تخته كشش)، استقامت قلبي تنفسي (دو540 متر) و قدرت عضلاني (دستگاه دينامومتر) بررسي گرديد. براي تحليل اطلاعات از آزمون‌‌هاي ضرايب همبستگي،t-test و وكاي دو استفاده شد. يافته‌‌ها: ميانگين و انحراف معيار كيفيت زندگي در حيطه سلامت جسماني 2/57±14/24، رواني 2/27±13/66، روابط اجتماعي 2/39±14/44 و محيط 2/06±13/35بود. 47/5% افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقي، 22/8% مبتلا به چاقي شكمي بودند و 39/6% افراد فعاليت بدني‌ كم داشتند. ميانگين و انحراف معيار قدرت عضلاني 5/3±26/2 كيلوگرم، دو540 متر 0/98±3/5 دقيقه، درازنشست 11/2±19 بار در يك دقيقه و انعطاف‌پذيري 4/2±11/5 سانتي‌متر بود. ميانگين آزمون‌‌هاي آمادگي جسماني و حيطه‌‌هاي كيفيت زندگي در افراد با نمايه توده بدني طبيعي بيشتر از سايرين بود (0/05>p). ارتباط معكوس و معني‌داري بين چاقي شكمي با قدرت عضلاني مشاهده شد (P=0/01, r=0/2). با افزايش چربي بدن مدت زمان دويدن افزايش (P=0/001, r=0/3) و تعداد دراز نشست كاهش مي‌يافت (P=0/05, r=0/1). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد هر چه ميزان درصد چربي و نمايه توده بدن بيشتر باشد افراد از سطح آمادگي جسماني و كيفيت زندگي پايين‌تريبرخوردارند. بنابراين مداخلات مربوط به فعاليت فيزيكي و آمادگي جسماني در جهت كنترل وزن و ميزان چربي بدن از اهميت وي‍ژه‌اي ‌برخوردار است.

Background and Objective: Physical activity plays an important role in quality of life and body composition.This study amid to evaluate physical activity and its effect on body composition and quality of life. Materials and Methods: A descriptive cross-sectional study was designed and approved by Kermanshah University of Medical Sciences (KUMS) ethical committee.A total of 101 women from employees of KUMS were recruited. Data was collected using physical activity and quality of life questionnaires. Body composition was measured using Body Analyser Model PlusAvis 333. Physical fitness was evaluated using the abdominal muscles strength (sit-up), body flexibility (stretching box), cardiorespiratory endurance (running 540m) and muscle strength (dynamometer). Statistical analysis of Pierson correlation, t-test and X2 tests were carried out using SPSS16 software. Results: The results showed the mean of quality of life in physical health domain was 14.24±2.57, mental health 13.66±2.27, social communication 14.44±2.39 and environmental health 13.35±2.06. Almost 47.5% of participants were overweight and obese while 22.8% was suffering from abdominal obesity. Overall 39.6% of participants had low physical activity. Average muscle strength were 26.2±5.3 kg, running 540m time 3.5±0.98 min, sit-up 19±11.2 times per minute, and flexibility 11.5±4.2 cm. Physical fitness scores and quality of life scores in all domains were lower in overweight and obese subjects (BMI<25). There was a significant reduction in physical fitness health, mental health and running time among over weight and obese compared to normal weight subjects (p<0.05). A significant correlation was observed between BMI and percent of body fat with running time (p= 0.001). Conclusion: The study showed that having high percent of body fat and higher BMI may relate to lower physical fitness and quality of life. An intervention to increase physical activity and fitness and reduce weight and body fat is highly recommended.