نگاهي به الگوي جابجايي تاكسي‌ها در شهر اصفهان

A Probe into the Mobility Pattern of Taxis in the City of Isfahan

مطالعات گوناگون، رفتارهاي آماري متفاوتي براي الگوي جابجايي انسان‌ها در شهرهاي جهان ارائه كرده‌اند. مقاله حاضر به تحليل آماري مسافت سفر تاكسي‌ها در شهر اصفهان مي‌پردازد. داده‌هاي اين پژوهش از سامانه خودكار ثبت مكان تاكسي‌ها بدست آمده است و مجموعا اطلاعات زمان-مكاني حدود پنجاه و سه‌هزار سفر مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهند كه تابع لوگ‌نرمال بهتر از توابع نمايي و تواني، توزيع آماري مسافت سفرها را برازش مي‌دهد. همچنين وجود طبقات مختلف معابر شهري (بزرگراه، خيابان‌هاي دو و چندخطه) نتوانسته است بتنهايي الگوي سرعت سفرها را توجيه كند. ميانگين مسافت سفرها براي اصفهان در روزهاي كاري حدود پنج كيلومتر و در روزهاي تعطيل حدود هفت كيلومتر مي‌باشد. همچنين توزيع مسافت سفرها در روزهاي تعطيل، چاولگي و كشيدگي بيشتري نسبت به روزهاي كاري نشان مي‌دهد. در نتيجه مسافت سفرهاي تاكسي روزهاي تعطيل ناهمساني بيشتري نسبت به روزهاي كاري دارند. مقايسه رفتار سفرها در پرترددترين ساعت روزهاي كاري (ساعات اوج) با كل نشان مي‌دهد كه ميانگين مسافت سفر در ساعات اوج داراي ميانگين، انحراف معيار، چاولگي، و كشيدگي كمتري نسبت به كل روز است. متوسط سرعت تاكسي‌هاي شهر اصفهان در روزهاي كاري برابر 30 كيلومتر بر ساعت و در روزهاي تعطيل برابر 50 كيلومتر بر ساعت بوده است.

This paper aims to explore the human mobility pattern by using taxi positioning data in the city of Isfahan. Results show that Lognormal yields the most suitable fit to the data at hand which has been collected from 53000 records throughout Isfahan in a week. Power law did not show acceptable performance and exponential function did not function as good as Lognormal. It was also shown that transportation hierarchy does not sufficiently explain the human mobility pattern. The trip lengths are shown to be 5 and 7 kilometers for working days and holidays respectively. Peak hour trip length distribution function shows lower mean, standard deviation, skewness, and kurtosis compared to the whole day figures.