ارزيابي مؤلفه‌هاي نسل اول CPTED در پيشگيري از جرم (مورد مطالعه: محله دستغيب تهران)

امروزه باتوجه به بحران شهرنشيني در بسياري از نقاط جهان ازجمله ايران توجه به مفهوم امنيت و ايجاد شهرهاي امن به‌عنوان يكي از اولويتهاي اساسي نظريه پردازان برنامه‌ريزي شهري تبديل شده است. جرم معلول عوامل متعددي است كه يكي از آنها عوامل كالبدي اشت. لذا، پيشگيري از جرم ازطريق طراحي محيطي به‌كارگيري بهينه محيط مصنوع در راستاي كاهش جرايم شهري است. هدف از اين پژوهش بررسي نقش طراحي محيطي در پيشگيري از جرم(CPTED) در محله دستغيب شهر تهران و همچنين ارايه راهكارهايي به منظور بهبود شرايط اين محله ميباشد. پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي-تحليلي نگارش شده است بدين ترتيب كه ابتدا با استفاده از فرمول كوكران نمونهاي با حجم 377نفر در بين ساكنان محله به‌صورت تصادفي انتخاب شده و وضعيت شاخصهاي(CPTED) در محله به‌وسيله پرسشنامه، مشاهده‌هاي ميداني و اسناد رسمي گردآوري و با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و GIS تجزيه‌وتحليل شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه اصول طراحي محيطي براي پيشگيري از جرم در محله دستغيب چندان رعايت نشده و اين محله از امنيت نسبتاً پاييني برخوردار است به‌طوري كه ميانگين شاخصهاي طراحي محيطي براي پيشگيري از جرم در محله دستغيب برابر با 2.71 در طيف ليكرت (5 ـ 1) است كه حتي از حد متوسط نيز پايين تر ميباشد. بنابراين، مهمترين راهكار به منظور افزايش امنيت و كاهش جرايم در سطح اين محله را مي توان اختلاط زماني و مكاني فعاليتها و كاربريها و همچنين حذف يا اصلاح فضاهاي فاقد نظارت بيان كرد.