بررسي شاخص‌هاي امنيت اجتماعي در شهرستان‌هاي استان آذربايجان‌غربي (مورد مطالعه: بزه سرقت و قاچاق موادمخدر)

ازآنجايي كه امنيت يك نعمت بي‌بديل بوده و در همه ابعاد فردي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي، اقتصادي، قضايي و غيره از نيازهاي اصلي فرد و جامعه بوده و ايجاد گسترش آن نيز وظيفه آحاد ملت، حكومت‌ها و دولت ها است بنابراين، هيچ مكتب يا نظام حقوقي نمي‌تواند خود را نسبت به موضوع امنيت بي‌تفاوت قلمداد كند. زيرا امنيت گذشته از اينكه يكي از ضروري‌ترين نيازهاي بشر است عامل مهمي براي رشد و توسعه فرهنگي، اجتماعي، سياسي، علمي و اقتصادي است. باتوجهبه امنيت در كشور به ويژه مناطق مرزي، پژوهش حاضر با هدف بررسي شاخصهاي امنيت اجتماعي با بهره گيري از 15شاخص در زمينه سرقت و قاچاق موادمخدر در شهرستانهاي 17گانه استان آذربايجان غربي تهيه شده است. نوع پژوهش كاربردي و روش آن توصيفي- مقايسه اي است. همچنين، براي تجزيه وتحليل اطلاعات از روش ويكور(VIKOR) و سيستم اطلاعات جغرافيايي استفاده شده است. طبق يافته هاي پژوهش، شهرستان پلدشت با بيشترين ميزان ويكور(Qi=1) در جايگاه نخست و شهرستان هاي چالدارن با ميزان ويكور(Qi=0.99) در جايگاه دوم و درنهايت شهرستان شوط نيز با ميزان ويكور(Qi=0.98) در جايگاه سوم از لحاظ شاخص هاي مورد مطالعه قرارگرفته اند. در مقابل، شهرستانهاي اروميه با كمترين ميزان ويكور(Qi=0.00)، شهرستان مياندوآب با ميزان ويكور(Qi=0.87) و شهرستان شاهين دژ با ميزان ويكور(Qi=0.876) بهترتيب در جايگاه هاي آخر قرارگرفته اند.