تأثير سرعت رشد جنين بر غلظت متابوليت‌هاي پلاسماي ميش رگامه‌هاي پاياني آبستني و پس از زايش

به منظور بررسي آثار سرعت رشد جنين بر غلظت‌هاي گلوكز، كلسترول، تري گليسريد، كل پروتئين و اوره پلاسما، 16 رأس ميش سالم و آبستن وراميني در يك طرح آزمايشي كاملاً تصادفي به 4 گروه 4 رأسي تقسيم شدند كه در فصل جفت‌گيري به ترتيب با قوچ نژاد وراميني ( گروه اول )، قوچ نژاد مغاني( گروه دوم )، قوچ نژاد افشاري (گروه سوم) و قوچ نژاد شال ( گروه چهارم ) جفت‌گيري كرده بودند. بنابراين انتظار مي‌رفت با توجه به ظرفيت ژنتيكي متفاوت پايه پدري، سرعت رشد جنين در هر كدام از گروه‌ها متفاوت باشد. با توجه به يكسان بودن جيره براي هر 4 گروه انتظار مي‌رفت كه تفاوت در سرعت رشد جنين بر بسيج ذخائر چربي و پروتئين بدن ميش‌ها اثر متفاوت گذاشته و غلظت متابوليت‌هاي خون مادر را تغيير دهد. بنابراين با نمونه‌گيري خون از سياهرگ وداج ميش‌ها طي دو ماه آخر آبستني (هفته‌اي يك‌بار پيش از وعده غذاي صبح و در هفته آخر يك روز در ميان) و يك هفته پس از زايمان (يك روز در ميان ) غلظت متابوليت‌هاي خون مادر اندازه‌گيري شد. ميزان گلوكز، كلسترول و تري گليسريد پلاسما در بين 4 گروه تفاوت نداشت. ميزان كل پروتئين پلاسما در ميش‌هايي كه جنين‌هاي سنگين‌تر داشتند (پايه پدري شال) كمتر و در ميش‌هايي كه جنين‌هاي سبك‌تر داشتند (پايه پدري وراميني) به طور معني‌داري بيشتر بود (05/0>p). برعكس ، غلظت اوره پلاسما در ميش‌هايي كه جنين‌هاي سنگين‌تر داشتند (پايه پدري شال) بيشتر و در ميش‌هايي كه جنين‌هاي سبك‌تر داشتند (پايه پدري وراميني) كمتر بود. به نظر مي‌رسد ميش‌هايي كه جنين‌هاي سنگين‌تر داشتند، توانسته‌اند گلوكز مورد نياز را تأمين كنند كه بخشي از آن با هزينه كردن امينواسيدها انجام شده است.