عيار صفت سهلِ ممتنع در شعر سعدي و متنبي (از ساختارگرايي تا هرمنوتيك فلسفي)

اشعار سعدي از ديرباز به صفت سهلِ ممتنع شهرت دارد. چنين خصوصيتي در بسياري از اشعار متنبي نيز ديده مي شود. در اين جستار برآنيم تا به واكاوي صفت سهل ممتنع در برخي از غزل هاي عرفاني سعدي و همچنين در اشعار معناگرا و حكمت آميز متنبي بپردازيم. در اين باب از دو رويكرد ساختارگرايي و هرمنوتيك فلسفي بهره مي گيريم كه به نوعي نقطه مقابل يكديگرند. اين واكاوي با پرسش از چگونگي كارآمدي دو رويكرد مذكور آغاز شده است. با رويكرد ساختارگرايي، زيبايي از حالت جزئي و عيني خارج شده و تحليل اشعار وارد فضاي ذهني پويا مي گردد، اما با رويكرد هرمنوتيك فلسفي مواردي چون تاريخمندي، اطلاق، انكشاف،پويايي، معناداري فرا زماني و فرامكاني در اشعار مورد نظر حضور پويا خواهند داشت.عناصري چون وزن و قافيه و صور بياني معيار كارآمدي براي تحليل صفت سهل ممتنع در شعر سعدي و متنبي نيستند. در پژوهش حاضر روشن شد كه رويكرد هرمنوتيك فلسفي مي تواند عياري باشد براي سنجش صفت ياد شده در شعر سعدي و متنبي