تحليل تطبيقي ارجاعات درو ن متني شعر"عشق و شور و مستي"در بوستان سعدي با نگاره "گدايي بر در مسجد " اثر كمال الدين بهزاد

بوستان سعدي ازجمله كتاب هايي است كه در اعصار مختلف، توسط نگارگران ايراني مصور شد هاست. نگاره"گدايي بر در مسجد"يكي از نگار ههايي است كه كما لالدين بهزاد آن را بر مبناي داستان شعر سعدي با عنوان"عشق و شور و مستي" در بوستانب ه تصوير كشيده است. سعدي در اين داستان از احاديث و روايات استفاده و مضامين مورد نظر خود را به بهترين شيوه در قالب نظم ارائه كرده است؛براي ناساس مفروض است كه بهزاد نيز براي تصويرگري اين داستان از روايات، داستان ها و احاديث بهره گرفته باشد. با شيوه هاي جديد خوانش اثر كه با عنوان بينامتنيت متداول گشته و به طور مفصل در تفكر ژنت تدوين شده است، مي توان تحليل تطبيقي را از ارجاعات متون، به صورت بينامتني ارائه نمود و همچنين براساس ارجاعات، سنجشي از برگرفته گي با عنوان گشتار در فزون متنيت ارائه داد. در اين پژوهش يكي از گونه هاي ترامتني ژنت، يعني بي شمتنيت، جهت بررسي چگونگي ارتباط نگاره با شعر مذكور، مورد استفاده قرارگرفته است. اين پژوهش علاوه بر تطبيق اين نگاره با شعر سعدي، به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش است كه سعدي در شعر، از چه منابعي بهره برده و همچنين بهزاد در تصويرگري شعر مذكور از كدام متون و ارجاعات ديگر، علاوه بر شعر سعدي، استفاده كرده است. رو شتحقيق نظري و بنيادين است كه به شيوه توصيفي-تحليلي و گردآوري اطلاعات با في شبرداري صورت پذيرفته است. يافت هها يپژوهش برمبناي مباحث بينامتنيت حاكي از آن است كه سعدي در نگارش بوستان از احاديث و روايات بهره جستهو بهزاد نيز در تصويرگري علاوه بر متن بوستا ، ن از احاديث و داستان هاي ديگر كه منشاء اصلي پيداش تصوير بوده اند، بهره برده و صرفاً به بازنمايي صرف از داستان اكتفا نكرده است