تعيين برخي ابعاد خصوصي‌سازي ترويج كشاورزي از ديدگاه كارشناسان و مروجين كشاورزي، مطالعه موردي استان اصفهان

با وجود محدوديت‌هاي مرتبط با نظام اداري، مالي و روش ارتباطي يك سويه در ترويج ايران و عدم بهره‌مندي كافي كشاورزان از خدمات ترويحي دولتي، چگونگي خصوصي‌سازي فعاليت‌هاي ترويجي از موضوعات بسيار با اهميت در نظام كشاورزي ايران است. در اين پژوهش اطلاعات اخذ شده از كارشناسان و مروجان كشاورزي استان اصفهان از طريق پرسش‌نامه، دسته‌بندي و اولويت‌بندي گرديد و با بهره‌گيري از روش‌هاي آمار استنباطي (مدل‌هاي لگاريتم خطي، گروه‌بندي نسبت‌ها، آزمون‌هاي طيف ليكرت و آزمون ميانگين دو جامعه) داده‌ها تجزيه و تحليل شد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه خدمات ترويجي خصوصي در بين كشاورزان با درآمد بالا نسبت به كشاورزان با درآمد پايين از استقبال بيشتري برخوردار است. اولويت فعاليت‌هاي خصوصي ترويجي در زمينه‌هاي دفع آفات، فني و مكانيزاسيون، زراعت و بازاريابي محصولات كشاورزي شناسايي شد. نتايج هم چنين نشان داد كه توليد كنندگان ميوه‌جات و صيفي‌جات آمادگي بيشتري براي خريد خدمات ترويجي خصوصي از خود دارند و بين ترويج خصوصي از يك طرف و در آمد واحد توليدي و سطح آگاهي كشاورز و احساس نياز فوري كشاورز از طرف ديگر هم‌بستگي مثبت بالايي وجود دارد. هم چنين از ميان گزينه‌هاي مختلف براي ساختار ترويج خصوصي بيشترين امتياز را تعاوني ترويج و آموزش و از ميان گزينه‌هاي مختلف براي چگونگي دائر نمودن خدمات ترويج خصوصي بيشترين امتياز را ايجاد تعاوني‌هاي توليدي كشاورزي به خود اختصاص داد. در يك نتيجه‌گيري كلي مي‌توان گفت شيوه ارائه خدمات پژوهشي در قالب تعاوني‌هاي توليد، به عنوان يكي از زمينه‌هاي مناسب براي ارائه نمودن خدمات ترويج خصوصي به جامعه كشاورزان و تقويت انگيزه يادگيري در آنان قابل توصيه است.