بررسي نقش كليستوتسيوم درزمستان گذراني Uncinula necator (Schw.)Burr. عامل بيماري سفيدك سطحي انگور در استان خراسان

اين پژوهش به منظور بررسي نقش كليستوتسيو‌م‌ها درزمستان‌گذراني و عامل مولد مايه تلقيح اوليه در ايجاد اپيدمي بيماري سفيدك سطحي انگور در استان خراسان انجام گرفت. بر اساس نتايج به دست آمده زمستان گذراني Uncinula necator به شكل ميسليوم در جوانـه‌هاي درحال خواب انگـور در طي يك بررسـي دو سالـه در استان خـراسان ديده نشد. آسكوسپورهاي U. necator توسط دستگاه اسپورگير55 روز بعد از بازشدن جوانه‌ها جمع آوري شد، نخستين كلني‌هاي سفيدك سطحي انگور روي شاخه‌هاي جانبي به طول 30-7 سانتي‌متر ظاهر شدند. بيش از 45-35 درصد كليستوتسيوم‌هاي تشكيل شده روي برگ‌ها، دمبرگ‌ها و شاخه‌ها درطي زمستان مردند. بيشترين ميزان آسكوسپور در دوره بازشدن جوانه‌ها و گل دهي، در زماني كه بارندگي بيش از يك ميلي‌متر بود با دستگاه اسپورگير به دام افتادند. آسكوسپورها به صورت دوره‌اي از مهرماه تا ارديبهشت ماه از كليستوتسيوم‌هاي سطح برگ‌هاي نگه‌داري شده در باغ قادر به رهاسازي و از مهرماه تا دي ماه روي سطح لام‌هاي ميكروسكوپي قادر به جوانه زني بودند، ولي جوانه زني آسكوسپورها به تدريج كاهش يافت و در طول دي ماه تا اوايل اسفندماه درحد صفر بود و از اوايل اسفند ماه به تدريج افزايش يافت و در طي ماه‌هاي فروردين و ارديبهشت به 16درصد رسيد. پتانسيل آب آسكوسپورها به طور دائم درطي اين دوره كاهش يافت و وزن مورد نياز براي شكستن آسكوكارپ‌ها در طي دوره بلوغ آسكوسپورها از حدود 5 گرم در پاييز به 3 گرم در زمستان و 6/2 گرم در اوايل بهار رسيد. بيشترين ميزان كاهش مقاومت ديواره آسكوكارپ‌ها در برابر شكستگي در زمستان اتفاق افتاد كه به ميزان 9/1 گرم بود. بيماري‌زايي آسكوسپورهاي بالغ روي برگ‌هاي بريده سالم اثبات شد كه نقش آنها را به عنوان مايه تلقيح اوليه نشان مي‌دهد و مشخص مي‌كند كه كليستوتسيوم‌ها شكل اصلي زمستان‌گذراني U. necator در تاكستان‌هاي استان خراسان مي‌باشند.