عنوان مقاله :
تاثير تمرينات تداومي و تناوبي استقامت عضلاني بر برخي متغيرهاي قلبيـ تنفسي و ركورد دوندگان تمرين كرده
عنوان به زبان ديگر :
THE EFFECT OF CONTINUOUS and INTERVAL MUSCULAR ENDURANCE TRAINING ON SOME CARDIORESPIRATORY VARIABLES and TRAINED RUNNERS’ RECORDS
پديد آورندگان :
عبادي قهرماني، مهرزاد دانشگاه آزاد، واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , تاروردي زاده، بهمن دانشگاه آزاد، واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , پيري، مقصود دانشگاه آزاد، واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , آقاعلي نژاد، حميد دانشگاه آزاد، واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي
كليدواژه :
تداومي , تناوبي , ساختار و عملكرد قلبي تنفسي , ركورد دوندگان
چكيده فارسي :
هدف: هدف از تحقيق حاضر، تعيين تاثير تمرينات تداومي و تناوبي استقامت عضلاني بر برخي متغيرهاي ساختاري و عملكرد قلبي تنفسي و ركورد دوندگان تمرين كرده بود. روش شناسي : 27 مرد جوان بصورت داوطلبانه در تحقيق حاضر شركت نمودند.آزمودني پس از جلسه آشنائي، بر اساس ركورد يك مايل و بطور تصادفي در دو گروه تناوبي و تداومي و يك گروه كنترل (سن،40/3±89/19سال؛ قد، 23/5±04/186سانتي متر؛ وزن، 55/8±97/77 كيلوگرم (قرار گرفتند. جهت سنجش متغيرهاي ساختاري و عملكردي قلب، از دستگاه اكوكارديوگرافي دو بعدي و داپلر استفاده شد. كليه آزمودني ها به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته در تمرينات حضور يافتند. جهت تجزيه و تحليل آماري داده ها، ازآزمونهاي آناليز واريانس يكطرفه آنوا وآزمون تعقيبي بانفروني استفاده شد. نتايج: اجراي هشت هفته تمرينات تداومي و تناوبي استقامت عضلاني، بر متغيرهاي تحقيق تاثير معناداري داشت (05/0>p). نتايج نشان داد كه بيشترين تاثير بر متغيرهاي حداكثر اكسيژن مصرفي، حداكثر سرعت هوازي، سرعت درآستانه بي هوازي و درصد كسر تخليه اي و ركورد دوندگان، مربوط به گروه تناوبي و در خصوص حجم ضربه اي مربوط به گروه تداومي بود. در رابطه با سپتوم بين بطني و حداكثر زمان رسيدن به واماندگي ،بين گروههاي تحقيق اختلاف معني داري وجود نداشت. بحث و نتيجه گيري : نتايج نشان داد كه جهت تقويت برخي متغيرهايي كه قبلا از تمرينات تداومي استفاده مي شد مي توان از تمرينات تناوبي نيز بهره گيري نمود.
چكيده لاتين :
purpose: This study was designed to investigate the effect of continuous and interval muscular endurance training on some structural and functional cardio respiratory variables and trained runners’ records.
Methodology: 27 young men voluntarily participated in this study. After the introduction session, based on the one-mile record, the subjects were randomly assigned to three groups, namely, interval group, continuous group, and control group, with a mean (±SD) (19.89 ± 3.40 yr, 186.04 ± 5.23 cm, 77.97 ± 8.55 kg). In order to measure the structural and functional cardiac variables, two-dimensional and Doppler echocardiograms were used. All The Participants performed the exercises in three sessions per week for 8 weeks. For statistical analysis, a one-way ANOVA and the Bonferroni post hoc test were utilized.
Results: The eight- week continuous and interval muscular endurance training had a significant effect on the variables under study (p<0.05). The results indicated that it had the greatest effect on maximal oxygen consumption, maximum aerobic speed, anaerobic threshold velocity, and left ventricular ejection fraction, and runners’ records in the interval group, and on the stroke volume in the continuous group. With regard to the intra ventricular septum and maximum exhaustion, there was no statistically significant difference among groups.
Conclusion: The results indicated that for the purpose of enhancing some variables, which have been strengthened via continuous training, interval training can also be as beneficial.
عنوان نشريه :
فيزيولوژي ورزش و فعاليت بدني
عنوان نشريه :
فيزيولوژي ورزش و فعاليت بدني